Friday, May 30, 2025

குவாஜா எங்கள் குவாஜா

பாடகர் : எ.ஆர். ரஹ்மான்

இசையமைப்பாளர் : எ.ஆர். ரஹ்மான்

ஆண் : குவாஜா ஜி
குவாஜா ஜி குவாஜா
ஜி குவாஜா ஜி……….

ஆண் : யா கரீப்
நவாஸ் (4)
யா மொய்னுதின் (2)
யா குவாஜா ஜி (4)
யா குவாஜா ஜி…….

ஆண் : ஓ குவாஜா
மொய்னுதின் சிஷ்டி

ஆண் : குவாஜா எங்கள்
குவாஜா என் உயிருக்குள்
வா வா ராஜா விண் ராஜா
அலியாரின் அன்பாளா

ஆண் : குவாஜா எங்கள் குவாஜா
குழு : .………………………
என் உயிருக்குள் வா வா
குழு : ………………………..
ராஜா விண் ராஜா அலியாரின்
அன்பாளா
குழு : ………………………..
ஆண் : குவாஜா எங்கள்
குவாஜா என் உயிருக்குள்
வா வா ஆஹா குவாஜா
எங்கள் குவாஜா என்
உயிருக்குள் வா வா

ஆண் : { பேதம் இன்றி
கண்ணீர் துடைத்திடும்
வினோதா துடைத்திடும்
வினோதா } (2)

ஆண் : குவாஜா எங்கள்
குவாஜா ஆஆஆ ஆஆஆ
ஆஆஆ

ஆண் : தேடி
வருவோர்க்கெல்லாம்
குவாஜா ஒளி வார்க்கும்
சூரியனே தேஜா ஆஆஆ
ஆஆஆ ஆஆஆ

ஆண் : உங்கள் தர் பாரிலே
குவாஜா சிரம் பணிவாரே
அவ்லியா எங்கள் எங்கள்
ஒளி குவாஜா குத்துபே
ஜிஸ்டியாவின் ராஜா
குவாஜாவே உங்கள்
அன்பிலே நபி
முஸ்தபாவை பார்த்தோம்
ஆண் : குவாஜா எங்கள்
குவாஜா என் உயிருக்குள்
வா வா ராஜா விண் ராஜா
அலியாரின் அன்பாளா

ஆண் : என் குருவின்
கொடையே சத்குருவின்
கொடையே சத்குரு நாதரின்
கொடையே வாழ்வின் ஆதார
தாழம் நீயே குவாஜா ஜி……..

ஆண் : சத்குரு நாதரின்
கொடையே வாழ்வின்
ஆதார தாழம் நீயே இருள்
நீக்கும் அன்பின் பேர் ஒளியே
நிழலாகும் கருணை கடலே
உன் பாதம் சேரும் வரை
வாழ்க்கை என்பதொரு
கனவு தானே குவாஜா

ஆண் : { குவாஜா எங்கள்
குவாஜா குவாஜா குவாஜா என்
உயிருக்குள் வா வா வா
வா வா வா ராஜா விண்
ராஜா அலியாரின்
அன்பாளா } (2)
ஆண் : குவாஜா எங்கள்
குவாஜா குவாஜா எங்கள்
குவாஜா என் உயிருக்குள்
வா வா

ஆண் : குவாஜா எங்கள்
குவாஜா குவாஜா எங்கள்
குவாஜா என் உயிருக்குள்
வா வா

ஆண் : { பேதம் இன்றி
கண்ணீர் துடைத்திடும்
வினோதா } (2)

ஆண் : குவாஜா எங்கள்
குவாஜா குவாஜா எங்கள்
குவாஜா என் உயிருக்குள்
வா வா ராஜா விண் ராஜா
அலியாரின் அன்பாளா

ஆண் : குவாஜா ஜி குவாஜா
ஜி குவாஜா ஜி குவாஜா ஜி
குவாஜா ஜி குவாஜா ஜி
குவாஜா ஜி குவாஜா ஜி
குவாஜா ஜி குவாஜா ஜி
குவாஜா ஜி குவாஜா ஜி
குவாஜா ஜி குவாஜா ஜி
குவாஜா ஜி

இந்த க்வாலி பாடல், எ.ஆர். ரஹ்மான் இசையமைத்து பாடிய ஒரு ஆன்மிகப் பாடல், இந்துஸ்தானிய இசையின் ஆழமான உணர்வுகளையும், சூஃபி பாரம்பரியத்தின் தெய்வீகத் தன்மையையும் பிரதிபலிக்கிறது. இந்தப் பாடல், சூஃபி பக்தி இசையின் முக்கிய அம்சமான க்வாலி வடிவத்தில் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது, இது இந்துஸ்தானிய இசையின் ஒரு முக்கிய பிரிவாகும். இந்த பாடல் மொய்னுதின் சிஷ்டியைப் போற்றி, அவரது ஆன்மிகப் புனிதத்தையும், மனிதநேயத்தையும், அன்பையும் கொண்டாடுகிறது. மொய்னுதின் சிஷ்டி, இந்தியாவின் அஜ்மீர் தர்காவுடன் தொடர்புடைய ஒரு முக்கிய சூஃபி புனிதர், இந்தப் பாடலில் “குவாஜா” என்று அன்புடன் அழைக்கப்படுகிறார். பாடலின் வரிகளும் இசையும் இணைந்து ஒரு ஆழமான தியான அனுபவத்தை வழங்குகின்றன, இது கேட்பவரை ஆன்மிக உலகில் மூழ்கடிக்கிறது.

இந்தப் பாடலின் இசை அமைப்பு, இந்துஸ்தானிய இசையின் சிறப்பியல்புகளை முழுமையாக உள்ளடக்கியவாறு, எ.ஆர். ரஹ்மானின் தனித்துவமான இசைப் பாணியை வெளிப்படுத்துகிறது. க்வாலி இசை பொதுவாக ஒரு உணர்ச்சிகரமான, தாளமான மற்றும் மீண்டும் மீண்டும் பயன்படுத்தப்படும் மெட்டிகளைக் கொண்டிருக்கும், இது கேட்பவரை ஒரு மனநிலை மாற்றத்திற்கு இட்டுச் செல்கிறது. இந்தப் பாடலில், தப்லா, ஹார்மோனியம் மற்றும் பிற பாரம்பரிய இந்துஸ்தானிய இசைக் கருவிகளின் பயன்பாடு, பாடலுக்கு ஒரு புனிதமான மற்றும் உயர்ந்த உணர்வை அளிக்கிறது. இந்த இசைக் கருவிகள், எ.ஆர். ரஹ்மானின் நவீன இசை உணர்வுடன் இணைந்து, பாரம்பரியத்தையும் நவீனத்தையும் ஒருங்கிணைக்கின்றன. பாடலின் தாளங்கள் மென்மையாக ஆரம்பித்து, படிப்படியாக உயர்ந்து, உணர்ச்சிகரமான உச்சத்தை அடைகின்றன, இது க்வாலி இசையின் முக்கிய அம்சமாகும்.

பாடலின் வரிகள் மிகவும் ஆழமானவை மற்றும் சூஃபி தத்துவத்தை உள்ளடக்கியவை. “குவாஜா எங்கள் குவாஜா, என் உயிருக்குள் வா வா” என்ற வரிகள், மொய்னுதின் சிஷ்டியின் ஆன்மிக இருப்பை உள்ளத்தில் உணர வேண்டும் என்ற தீவிரமான ஆசையை வெளிப்படுத்துகின்றன. “பேதம் இன்றி கண்ணீர் துடைத்திடும் வினோதா” என்ற வரிகள், சூஃபி புனிதர்களின் உலகளாவிய அன்பையும், அனைத்து மக்களின் துயரங்களையும் போக்கும் அவர்களின் கருணையையும் பறைசாற்றுகின்றன. இந்த வரிகள், மனிதர்களிடையே பேதமின்மையையும், அன்பையும், ஒற்றுமையையும் வலியுறுத்துகின்றன, இது சூஃபி இசையின் மையக் கருத்தாகும். மேலும், “என் குருவின் கொடையே, சத்குரு நாதரின் கொடையே” என்ற வரிகள், ஆன்மிக வழிகாட்டியின் முக்கியத்துவத்தையும், அவரது அருளால் வாழ்க்கையின் இருள் நீக்கப்படுவதையும் எடுத்துரைக்கின்றன.

இந்துஸ்தானிய இசையில் க்வாலி ஒரு தனித்துவமான இடத்தைப் பெற்றுள்ளது, ஏனெனில் இது இசையையும் ஆன்மிகத்தையும் இணைத்து, கேட்பவரை இறைவனுடன் ஒரு ஆழமான தொடர்பை உணர வைக்கிறது. இந்தப் பாடல், இந்த பாரம்பரியத்தை மதிக்கும் அதே வேளையில், எ.ஆர். ரஹ்மானின் இசை மேதமையால் நவீன கேட்பவர்களுக்கும் பொருத்தமாக உள்ளது. பாடலின் குழு இசைப் பகுதிகள், தனி குரல் மற்றும் கூட்டு குரல் ஆகியவை இணைந்து, ஒரு உணர்ச்சிகரமான அலைவை உருவாக்குகின்றன, இது கேட்பவரை பாடலின் உள்ளடக்கத்தில் முழுமையாக மூழ்க வைக்கிறது. 

எ.ஆர். ரஹ்மானின் குரல், இந்தப் பாடலுக்கு ஒரு தனித்துவமான ஆற்றலை அளிக்கிறது. அவரது குரலில் உள்ள ஆழமும், உணர்ச்சியும், பக்தியும், கேட்பவரை உடனடியாக பாடலின் ஆன்மிக உலகிற்கு இழுக்கின்றன. மேலும், பாடலின் மீண்டும் மீண்டும் வரும் “குவாஜா ஜி” என்ற அழைப்பு, ஒரு மந்திர உச்சரிப்பு போல, கேட்பவரின் மனதை ஒரு தியான நிலைக்கு இட்டுச் செல்கிறது. இந்த மீண்டும் மீண்டும் வரும் பகுதிகள், க்வாலி இசையின் ஒரு முக்கிய அம்சமாகும், இது கேட்பவரை உணர்ச்சிகரமாகவும் ஆன்மிகமாகவும் உயர்த்துகிறது.

ஆகவே இந்த க்வாலி பாடல், இந்துஸ்தானிய இசையின் ஆன்மிக மற்றும் உணர்ச்சிகரமான அம்சங்களை முழுமையாக உள்ளடக்கிய ஒரு அற்புதமான படைப்பாகும். எ.ஆர். ரஹ்மானின் இசையமைப்பு மற்றும் பாடல் திறன், பாரம்பரிய க்வாலி இசையை நவீன காலத்திற்கு ஏற்றவாறு மாற்றியமைத்து, அதே நேரத்தில் அதன் ஆன்மிக ஆழத்தைத் தக்கவைத்து, கேட்பவருக்கு ஒரு தனித்துவமான அனுபவத்தை வழங்குகிறது. இந்தப் பாடல், மொய்னுதின் சிஷ்டியின் புனிதத்தையும், சூஃபி பாரம்பரியத்தின் அன்பையும் கொண்டாடுவதோடு, இந்துஸ்தானிய இசையின் பன்முகத்தன்மையையும், அதன் ஆன்மிக ஆற்றலையும் வெளிப்படுத்துகிறது.

எ.ஆர். ரஹ்மானின் இசை அமைப்பு இந்தப் பாடலில் பாரம்பரிய க்வாலி இசையின் உணர்ச்சிகரமான மற்றும் ஆன்மிகத் தன்மையைப் பேணுவதோடு, நவீன இசை உணர்வையும் இணைக்கிறது. க்வாலி இசையின் முக்கிய நுணுக்கம், கேட்பவரை ஒரு ஆழ்ந்த தியான நிலைக்கு இட்டுச் செல்வதாகும். இந்தப் பாடலில், இசையின் அமைப்பு மென்மையாக ஆரம்பித்து, படிப்படியாக உணர்ச்சிகரமான உச்சத்தை அடைகிறது. “குவாஜா ஜி” என்ற மீண்டும் மீண்டும் வரும் அழைப்பு, ஒரு மந்திர உச்சரிப்பு போல, கேட்பவரின் மனதை ஆன்மிக உணர்வில் மூழ்கடிக்கிறது. இந்த மீண்டும் மீண்டும் வரும் பகுதிகள், க்வாலி இசையின் முக்கிய இசை நுணுக்கமாக, கேட்பவரை ஒரு தாளமயமான, உணர்ச்சிகரமான அலைவில் இணைக்கின்றன. மேலும், தனி குரல் (எ.ஆர். ரஹ்மானின் குரல்) மற்றும் குழு குரல் ஆகியவை இணைந்து இசையில் ஒரு மாறுபட்ட அடுக்கை உருவாக்குகின்றன, இது கேட்பவருக்கு ஒரு முழுமையான ஆன்மிக அனுபவத்தை வழங்குகிறது.
  
க்வாலி இசையில் தாளம் மிக முக்கியமான பங்கு வகிக்கிறது, ஏனெனில் இது பாடலின் உணர்ச்சிகரமான மற்றும் ஆன்மிகப் பயணத்தை முன்னெடுக்கிறது. இந்தப் பாடலில், தப்லாவின் தாளங்கள் முதன்மையாகப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன, இது இந்துஸ்தானிய இசையின் மையமான கருவியாகும். தப்லாவின் தாளங்கள், மென்மையான மற்றும் வேகமான தட்டுகளின் கலவையாக, பாடலின் மெல்லிய ஆரம்பத்திலிருந்து உச்சமான பகுதிகளுக்கு இயல்பாக மாறுகின்றன. குறிப்பாக, “குவாஜா ஜி” என்ற பகுதிகளில், தாளங்கள் ஒரு தொடர்ச்சியான, மீண்டும் மீண்டும் வரும் வடிவத்தைப் பின்பற்றுகின்றன, இது கேட்பவரை ஒரு தியான நிலைக்கு இட்டுச் செல்கிறது. இந்தத் தாளங்கள், இந்துஸ்தானிய இசையில் பொதுவாகப் பயன்படுத்தப்படும் தீன் தாள் அல்லது கஹர்வா தாள் போன்றவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டிருக்கலாம், ஆனால் எ.ஆர். ரஹ்மான் இவற்றை நவீன உணர்வுடன் மாற்றியமைத்து, ஒரு தனித்துவமான தாள அனுபவத்தை உருவாக்கியுள்ளார்.
  
லயம் என்பது இசையின் வேகத்தையும், அதன் உணர்ச்சிகரமான பயணத்தையும் குறிக்கிறது. இந்தப் பாடலில், லயம் மெதுவாக ஆரம்பித்து, படிப்படியாக வேகமெடுக்கிறது, இது க்வாலி இசையின் முக்கிய அம்சமாகும். ஆரம்பத்தில், “யா கரீப், நவாஸ், யா மொய்னுதின்” என்ற பகுதிகளில், லயம் மென்மையாகவும், ஆழமாகவும் இருக்கிறது, இது ஒரு அமைதியான, தியான உணர்வை அளிக்கிறது. பாடல் முன்னேறும்போது, “குவாஜா எங்கள் குவாஜா” என்ற பகுதிகளில், லயம் வேகமெடுத்து, உணர்ச்சிகரமான உச்சத்தை அடைகிறது. இந்த லய மாற்றங்கள், கேட்பவரை ஒரு ஆன்மிகப் பயணத்தில் இணைக்கின்றன, இதில் மென்மையான ஆரம்பம் மனதை அமைதிப்படுத்தி, வேகமான பகுதிகள் உணர்ச்சிகரமான உயர்வை அளிக்கின்றன. இந்த லய மாற்றங்கள், எ.ஆர். ரஹ்மானின் இசை நுணுக்கத்தின் மூலம் துல்லியமாக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளன.
  
க்வாலி இசையில் ராகங்கள் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன, ஏனெனில் அவை பாடலின் உணர்ச்சிகரமான மற்றும் ஆன்மிகத் தன்மையை வெளிப்படுத்த உதவுகின்றன. இந்தப் பாடல், இந்துஸ்தானிய இசையில் பொதுவாகப் பயன்படுத்தப்படும் ராகங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டிருக்கலாம், ஆனால் எ.ஆர். ரஹ்மான் இதை ஒரு கலப்பு அணுகுமுறையுடன் அமைத்துள்ளார். பாடலின் மெட்டிகள், பைரவி, யமன் அல்லது காபி போன்ற ராகங்களின் தாக்கத்தை உணர்த்தலாம், இவை பக்தி மற்றும் ஆன்மிக உணர்வுகளை வெளிப்படுத்துவதற்கு ஏற்றவை. “குவாஜா எங்கள் குவாஜா” என்ற பகுதிகளில், மெட்டிகள் ஒரு உணர்ச்சிகரமான உயர்வை உருவாக்குகின்றன, இது இந்துஸ்தானிய ராகங்களின் ஆழமான இயல்பை பிரதிபலிக்கிறது. ரஹ்மானின் இசை அமைப்பு, பாரம்பரிய ராகங்களை நவீன இசை உணர்வுடன் இணைத்து, பாடலை பரந்த பார்வையாளர்களுக்கு ஏற்றதாக மாற்றுகிறது.
  
இந்தப் பாடலில் பயன்படுத்தப்பட்ட இசைக் கருவிகள், இந்துஸ்தானிய இசையின் பாரம்பரியத்தையும், ரஹ்மானின் நவீன இசை உணர்வையும் இணைக்கின்றன. முக்கியமாக, தப்லா இந்தப் பாடலின் தாள அமைப்புக்கு முதுகெலும்பாக அமைகிறது, இது பாடலின் உணர்ச்சிகரமான பயணத்தை முன்னெடுக்கிறது. ஹார்மோனியம், க்வாலி இசையின் இன்னொரு முக்கிய கருவியாக, பாடலுக்கு ஒரு தொடர்ச்சியான, ஆழமான ஒலி அடுக்கை வழங்குகிறது. இது மெட்டிகளை ஆதரிக்கவும், பாடலின் ஆன்மிக உணர்வை மேம்படுத்தவும் உதவுகிறது. மேலும், சரங்கள் (strings) மற்றும் புல்லாங்குழல் (flute) போன்ற கருவிகள், பாடலுக்கு ஒரு மென்மையான, உணர்ச்சிகரமான பின்னணியை அளிக்கின்றன. ரஹ்மான், இந்த பாரம்பரிய கருவிகளுடன், நவீன இசை உற்பத்தி நுட்பங்களையும் (எ.கா., சின்தசைசர் ஒலிகள்) இணைத்து, பாடலுக்கு ஒரு காலகட்டத்திற்கு பொருத்தமான ஒலி அமைப்பை உருவாக்கியுள்ளார். குழு இசைப் பகுதிகளில், கைதட்டல்கள் மற்றும் கூட்டு குரல்கள், க்வாலி இசையின் உயிரோட்டமான தன்மையை மேலும் வலுப்படுத்துகின்றன.
  
இந்த க்வாலி பாடல், இந்துஸ்தானிய இசையின் இசை நுணுக்கம், தாளம், லயம், ராகம் மற்றும் கருவிகள் ஆகியவற்றின் ஒரு அற்புதமான கலவையாக அமைகிறது. எ.ஆர். ரஹ்மானின் இசை மேதமை, பாரம்பரிய க்வாலி இசையை நவீன உணர்வுடன் இணைத்து, ஒரு ஆழமான ஆன்மிக மற்றும் உணர்ச்சிகரமான அனுபவத்தை வழங்குகிறது. தப்லா மற்றும் ஹார்மோனியம் போன்ற பாரம்பரிய கருவிகள், ராகங்களின் ஆழமான மெட்டிகள், மாறுபடும் லயம் மற்றும் உணர்ச்சிகரமான தாளங்கள் ஆகியவை இணைந்து, இந்தப் பாடலை ஒரு தனித்துவமான இசைப் பயணமாக மாற்றுகின்றன. இந்தப் பாடல், மொய்னுதின் சிஷ்டியின் புனிதத்தையும், சூஃபி பாரம்பரியத்தின் அன்பையும் கொண்டாடுவதோடு, இந்துஸ்தானிய இசையின் பன்முகத்தன்மையையும், அதன் ஆன்மிக ஆற்றலையும் முழுமையாக வெளிப்படுத்துகிறது.

 இது மொய்னுதின் சிஷ்டியைப் போற்றுகிறது. இந்தப் பாடலில் ராக மியான் மல்ஹார் (Miyan Malhar) என்ற இந்துஸ்தானிய ராகத்தின் தாக்கம் உள்ளதாகக் கருதப்படுகிறது, மேலும் இந்த ராகத்தின் பயன்பாடு பாடலின் ஆன்மிக மற்றும் உணர்ச்சிகரமான ஆழத்தை மேம்படுத்துகிறது. ராக மியான் மல்ஹார் குறித்து விரிவாக ஆராயும்போது, இதன் பாரம்பரிய இயல்புகள், ஸ்வர அமைப்பு, மற்றும் இந்தப் பாடலில் அதன் தாக்கம் ஆகியவற்றைப் புரிந்துகொள்ள முடியும்.

ராக மியான் மல்ஹார், இந்துஸ்தானிய இசையில் ஒரு புராதனமான மற்றும் முக்கியமான ராகமாகும், இது காம்போதி தாட்டின் (Kafi Thaat) கீழ் வகைப்படுத்தப்படுகிறது. இந்த ராகம், மழைக்காலத்துடன் (வர்ஷ ருது) தொடர்புடையது மற்றும் மழையின் உணர்ச்சிகரமான, காதல், மற்றும் ஆன்மிகத் தன்மையை வெளிப்படுத்துவதற்கு பெயர் பெற்றது. மியான் தான்சென், 16-ஆம் நூற்றாண்டின் புகழ்பெற்ற இந்துஸ்தானிய இசைக் கலைஞரால் உருவாக்கப்பட்டதாகக் கருதப்படும் இந்த ராகம், பக்தி இசை மற்றும் க்வாலி பாடல்களில் அடிக்கடி பயன்படுத்தப்படுகிறது, ஏனெனில் இது உணர்ச்சிகரமான ஆழத்தையும், ஆன்மிக உயர்வையும் தூண்டும் தன்மை கொண்டது.

மியான் மல்ஹாரின் ஸ்வர அமைப்பைப் பொறுத்தவரை, இது ஷட்ஜம் (Sa), கோமல் ரிஷபம் (re), ஷுத்த காந்தாரம் (Ga), ஷுத்த மத்யமம் (Ma), தீவ்ர மத்யமம் (ma), பஞ்சமம் (Pa), கோமல் நிஷாதம் (ni), மற்றும் ஷுத்த நிஷாதம் (Ni) ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது. ஆரோஹணம் (ஏறுவரிசை) பொதுவாக Sa, re, Ga, Ma, Pa, ma, Ni, Sa என்று இருக்கும், மற்றும் அவரோஹணம் (இறங்குவரிசை) Sa, Ni, Pa, ma, Ma, Ga, re, Sa என்று அமையும். இந்த ஸ்வரங்களின் கலவை, ராகத்திற்கு ஒரு தனித்துவமான, உணர்ச்சிகரமான மற்றும் மென்மையான தன்மையை அளிக்கிறது. குறிப்பாக, கோமல் ரிஷபம் மற்றும் கோமல் நிஷாதம் ஆகியவை மியான் மல்ஹாருக்கு ஒரு மெலிந்த, துக்கமான, ஆனால் ஆழமான உணர்வை வழங்குகின்றன, இது மழையின் குளிர்ச்சியையும், ஆன்மிகத் தவிப்பையும் பிரதிபலிக்கிறது.

இந்தப் பாடலில், “குவாஜா எங்கள் குவாஜா, என் உயிருக்குள் வா வா” போன்ற பகுதிகளில், மென்மையான, ஆழமான மற்றும் உணர்ச்சிகரமான மெட்டிகள் உணரப்படுகின்றன, இவை மியான் மல்ஹாரின் கோமல் ஸ்வரங்களின் தாக்கத்தை நினைவூட்டுகின்றன. குறிப்பாக, “யா கரீப், நவாஸ், யா மொய்னுதின்” என்ற ஆரம்பப் பகுதிகளில், மெட்டிகள் மென்மையாகவும், தியான உணர்வைத் தூண்டுவதாகவும் இருக்கின்றன, இது மியான் மல்ஹாரின் மென்மையான, ஆன்மிகத் தன்மையுடன் ஒத்துப்போகிறது. பாடலின் உச்சகட்ட பகுதிகளில், “குவாஜா ஜி” என்ற மீண்டும் மீண்டும் வரும் அழைப்புகளில், மெட்டிகள் ஒரு உயர்ந்த, உற்சாகமான தன்மையை அடைகின்றன, இது மியான் மல்ஹாரின் ஷுத்த மத்யமம் மற்றும் தீவ்ர மத்யமத்தின் பயன்பாட்டை பிரதிபலிக்கலாம், இவை ராகத்திற்கு ஒரு மகிழ்ச்சியான உணர்வை அளிக்கின்றன.

எ.ஆர். ரஹ்மானின் இசை அணுகுமுறை, பாரம்பரிய ராகங்களை முழுமையாகப் பின்பற்றுவதற்குப் பதிலாக, அவற்றின் கூறுகளை நவீன இசை உணர்வுடன் இணைப்பதற்கு பெயர் பெற்றது. இந்தப் பாடலில், மியான் மல்ஹாரின் பாரம்பரிய ஸ்வர அமைப்பு, க்வாலி இசையின் சுதந்திரமான இயல்புக்கு ஏற்ப, மற்ற ராகங்களின் தாக்கங்களுடன் (எ.கா., பைரவி அல்லது காபி) கலந்து பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கலாம். இந்த கலவை, பாடலுக்கு ஒரு தனித்துவமான இசை அடையாளத்தை அளிக்கிறது, இது பாரம்பரிய க்வாலி இசையின் ஆன்மிக ஆழத்தையும், நவீன கேட்பவர்களுக்கு ஏற்ற ஒரு ஒலி அனுபவத்தையும் வழங்குகிறது. மேலும், ரஹ்மானின் நவீன இசை உற்பத்தி நுட்பங்கள், சின்தசைசர் ஒலிகள் மற்றும் பிற ஒலி அடுக்குகளின் பயன்பாடு, மியான் மல்ஹாரின் பாரம்பரிய தன்மையை மேம்படுத்தி, பாடலை பரந்த பார்வையாளர்களுக்கு ஏற்றதாக மாற்றுகிறது.

மியான் மல்ஹாரின் தாக்கம், பாடலின் உணர்ச்சிகரமான மற்றும் ஆன்மிகப் பயணத்தில் தெளிவாக வெளிப்படுகிறது. “பேதம் இன்றி கண்ணீர் துடைத்திடும் வினோதா” போன்ற வரிகளில், மெட்டிகள் ஒரு மென்மையான, உணர்ச்சி நிறைந்த தன்மையைக் கொண்டிருக்கின்றன, இது மியான் மல்ஹாரின் கோமல் ஸ்வரங்களின் உணர்வை நினைவூட்டுகிறது. இந்த ராகத்தின் மழைக்காலத்துடனான தொடர்பு, பாடலின் ஆன்மிகத் தவிப்பையும், மொய்னுதின் சிஷ்டியின் கருணை மற்றும் அன்பைப் பிரதிபலிக்கும் உணர்வையும் மேலும் ஆழப்படுத்துகிறது. “குவாஜா ஜி” என்ற மீண்டும் மீண்டும் வரும் அழைப்புகள், ஒரு மந்திர உச்சரிப்பு போல, கேட்பவரை ஒரு தியான நிலைக்கு இட்டுச் செல்கின்றன, இதில் மியான் மல்ஹாரின் மெட்டிகள் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன.

ஆகவே ராக மியான் மல்ஹார் இந்தப் பாடலில் ஒரு முக்கியமான இசை அடையாளத்தை வழங்குகிறது, இது பாடலின் ஆன்மிக மற்றும் உணர்ச்சிகரமான ஆழத்தை மேம்படுத்துகிறது. இந்த ராகத்தின் கோமல் ஸ்வரங்கள் மற்றும் மென்மையான மெட்டிகள், க்வாலி இசையின் தியான உணர்வையும், மொய்னுதின் சிஷ்டியின் புனிதத்தைப் போற்றும் பக்தியையும் வெளிப்படுத்துகின்றன. எ.ஆர். ரஹ்மானின் தனித்துவமான இசை அணுகுமுறை, மியான் மல்ஹாரின் பாரம்பரிய தன்மையை நவீன உணர்வுடன் இணைத்து, இந்தப் பாடலை ஒரு காலமற்ற, ஆன்மிக இசைப் பயணமாக மாற்றுகிறது.

 மேலும் இந்தப் பாடலில் ராக மியான் மல்ஹாரின் தனித்துவமான ஸ்வர அமைப்பு மற்றும் அதன் தாள நயங்களை விரிவாக ஆராயலாம். மியான் மல்ஹார், காம்போதி தாட்டின் கீழ் வகைப்படுத்தப்படும் ஒரு கம்பீரப் பிரக்ருதி ராகமாகும், இது மழைக்காலத்துடன் தொடர்புடையது மற்றும் ஆழமான உணர்ச்சி மற்றும் ஆன்மிக உணர்வை வெளிப்படுத்துவதற்கு பயன்படுத்தப்படுகிறது. இந்தப் பாடலில் இந்த ராகத்தின் தாள நயங்கள், அதன் வக்ர ஸ்வர அமைப்பு, மற்றும் பாரம்பரிய இந்துஸ்தானிய இசையின் அழகியல் ஆகியவை எவ்வாறு வெளிப்படுகின்றன என்பதை விவரிக்கலாம்.

ராக மியான் மல்ஹாரின் மிக முக்கியமான அடையாளமாக, m (m)R (m)R P என்ற ஸ்வர வாக்கியம் (signature phrase) உள்ளது, இது பாடலில் மீண்டும் மீண்டும் வரும் மெட்டிகளில் உணரப்படுகிறது. இந்த ஸ்வர வாக்கியம், மியான் மல்ஹாரை மற்ற மல்ஹார் ராகங்களுடன் இணைக்கும் ஒரு முக்கிய அம்சமாகும், ஆனால் இது பிருந்தாவனி சாரங்கில் பயன்படுத்தப்படும் ஸ்வர அமைப்பிலிருந்து வேறுபடுகிறது. இந்தப் பாடலில், “குவாஜா ஜி, குவாஜா ஜி” என்ற மீண்டும் மீண்டும் வரும் அழைப்புகளில், இந்த ஸ்வர வாக்கியத்தின் தாக்கம் உணரப்படலாம், குறிப்பாக மத்யமம் (Ma) மற்றும் ரிஷபம் (re) ஆகியவற்றின் மென்மையான மற்றும் வக்ரமான பயன்பாட்டில். இந்த ஸ்வரங்கள், பாடலுக்கு ஒரு ஆழமான, தியான உணர்வை அளிக்கின்றன, இது கேட்பவரை ஆன்மிக உலகில் மூழ்கடிக்கிறது. “குவாஜா எங்கள் குவாஜா, என் உயிருக்குள் வா வா” என்ற வரிகளில், மெட்டிகள் மென்மையாகவும், உணர்ச்சிகரமாகவும் மாறுகின்றன, இதில் மியான் மல்ஹாரின் கோமல் ரிஷபம் (re) மற்றும் கோமல் நிஷாதம் (ni) ஆகியவை முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன.

மியான் மல்ஹாரின் ஆரோஹணம் (Sa, re, Ga, Ma, Pa, ma, Ni, Sa) மற்றும் அவரோஹணம் (Sa, Ni, Pa, ma, Ma, Ga, re, Sa) ஆகியவை இந்தப் பாடலில் ஒரு வக்ர (முறுக்கு) அமைப்பில் வெளிப்படுகின்றன, அதாவது ஸ்வரங்கள் நேரடியாக ஏறுவரிசை அல்லது இறங்குவரிசையில் அமையாமல், ஒரு சிக்கலான மற்றும் மென்மையான வடிவத்தில் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இந்த வக்ர அமைப்பு, “யா கரீப், நவாஸ், யா மொய்னுதின்” போன்ற ஆரம்பப் பகுதிகளில் தெளிவாக உணரப்படுகிறது, இதில் மெட்டிகள் மெதுவாகவும், கம்பீரமாகவும் விரிகின்றன. இந்தப் பகுதிகளில், கோமல் ரிஷபம் மற்றும் கோமல் நிஷாதத்தின் பயன்பாடு, மியான் மல்ஹாரின் மழைக்கால உணர்வையும், ஆன்மிகத் தவிப்பையும் வெளிப்படுத்துகிறது. மேலும், ஷுத்த மத்யமம் மற்றும் தீவ்ர மத்யமத்தின் இடையேயான மாற்றங்கள், பாடலுக்கு ஒரு உற்சாகமான மற்றும் உயர்ந்த தன்மையை அளிக்கின்றன, குறிப்பாக “குவாஜா ஜி” என்ற உச்சகட்ட பகுதிகளில்.

மியான் மல்ஹார், ராக பிருந்தாவனி சாரங்க், காபி, மற்றும் துர்கா ஆகியவற்றின் கூறுகளை உள்ளடக்கிய ஒரு கலப்பு ராகமாகக் கருதப்படுகிறது, இது இந்தப் பாடலில் அதன் பன்முகத்தன்மையை வெளிப்படுத்துகிறது. உதாரணமாக, “பேதம் இன்றி கண்ணீர் துடைத்திடும் வினோதா” என்ற வரிகளில், காபி ராகத்தின் மென்மையான, உணர்ச்சி நிறைந்த தன்மையும், பிருந்தாவனி சாரங்கின் மகிழ்ச்சியான உணர்வும், துர்காவின் கம்பீரமான தொனியும் கலந்து உணரப்படுகின்றன. இந்தக் கலவை, மியான் மல்ஹாரின் தனித்துவமான அடையாளத்தை மேலும் வலுப்படுத்துகிறது, இது பாடலுக்கு ஒரு ஆழமான, உணர்ச்சிகரமான, மற்றும் ஆன்மிக உணர்வை வழங்குகிறது.

தாள நயங்களைப் பொறுத்தவரை, மியான் மல்ஹாரின் கம்பீரப் பிரக்ருதி இயல்பு, இந்தப் பாடலில் மெதுவான, பொறுமையான, மற்றும் ஆழமான இசை வெளிப்பாட்டில் தெளிவாகிறது. பாடலின் ஆரம்பத்தில், “யா மொய்னுதின்” என்ற பகுதிகளில், மெட்டிகள் மெதுவாக விரிகின்றன, இது மியான் மல்ஹாரின் மென்மையான, தியான உணர்வை பிரதிபலிக்கிறது. இந்தப் பகுதிகளில், தப்லாவின் மென்மையான தாளங்கள் மற்றும் ஹார்மோனியத்தின் தொடர்ச்சியான ஒலி, ராகத்தின் கம்பீரமான தன்மையை மேலும் ஆழப்படுத்துகின்றன. பாடல் முன்னேறும்போது, “குவாஜா எங்கள் குவாஜா” என்ற உச்சகட்ட பகுதிகளில், மெட்டிகள் வேகமெடுத்து, மியான் மல்ஹாரின் ஷுத்த நிஷாதம் மற்றும் தீவ்ர மத்யமத்தின் பயன்பாடு ஒரு உற்சாகமான, உயர்ந்த உணர்வை உருவாக்குகிறது. இந்த மாற்றங்கள், க்வாலி இசையின் உணர்ச்சிகரமான பயணத்தை முன்னெடுக்கின்றன, இதில் மியான் மல்ஹாரின் தாள நயங்கள் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன.

மியான் மல்ஹாரின் மழைக்காலத்துடனான தொடர்பு, இந்தப் பாடலின் ஆன்மிக உணர்வை மேலும் ஆழப்படுத்துகிறது. புராணக் கதைகளின்படி, மியான் மல்ஹார் மழையை வரவழைக்கும் ஆற்றல் கொண்டது, மேலும் இந்தப் பாடலில், “குவாஜா ஜி” என்ற மீண்டும் மீண்டும் வரும் அழைப்புகள், ஒரு மந்திர உச்சரிப்பு போல, கேட்பவரை ஒரு தியான நிலைக்கு இட்டுச் செல்கின்றன. இந்தப் பகுதிகளில், m (m)R (m)R P என்ற ஸ்வர வாக்கியம், மெட்டிகளில் மென்மையாகவும், உணர்ச்சிகரமாகவும் வெளிப்படுகிறது, இது மியான் மல்ஹாரின் மழைக்கால உணர்வையும், ஆன்மிகத் தவிப்பையும் பிரதிபலிக்கிறது. மேலும், எ.ஆர். ரஹ்மானின் நவீன இசை உற்பத்தி நுட்பங்கள், சின்தசைசர் ஒலிகள் மற்றும் பிற ஒலி அடுக்குகளின் பயன்பாடு, மியான் மல்ஹாரின் பாரம்பரிய தன்மையை மேம்படுத்தி, பாடலை பரந்த பார்வையாளர்களுக்கு ஏற்றதாக மாற்றுகிறது.

க்வாலி பாடல்கள் இந்துஸ்தானிய இசையின் ஒரு முக்கியமான ஆன்மிக வடிவமாகும், இவை சூஃபி பாரம்பரியத்தின் மையத்தில் உள்ள பக்தி மற்றும் இறை உணர்வை வெளிப்படுத்துவதற்காக உருவாக்கப்பட்டவை. இந்தப் பாடல்கள், முதன்மையாக இஸ்லாமிய சூஃபி மரபில் தோன்றியவை என்றாலும், இந்தியாவின் பன்முக கலாசார மற்றும் ஆன்மிகப் பின்னணியில் உலகளாவிய அன்பு, ஒற்றுமை மற்றும் இறையுடன் ஒருங்கிணைவு ஆகியவற்றை வெளிப்படுத்துகின்றன. “குவாஜா எங்கள் குவாஜா” போன்ற க்வாலி பாடல்கள், இந்த மரபின் ஆழமான உணர்ச்சி மற்றும் ஆன்மிகத் தாக்கத்தை எடுத்துக்காட்டுகின்றன. இந்தப் பாடல்கள், இசை, வரிகள், மற்றும் அவற்றின் நிகழ்த்தப்படும் விதம் ஆகியவற்றின் மூலம் கேட்பவர்களை ஒரு தியான நிலைக்கு இட்டுச் செல்கின்றன. இவற்றின் இசை நயங்கள், தாக்கம், மற்றும் கலாசார முக்கியத்துவத்தை விரிவாக ஆராய்வோம்.

க்வாலி பாடல்கள், 13-ஆம் நூற்றாண்டில் இந்திய துணைக் கண்டத்தில் சூஃபி புனிதர்களால், குறிப்பாக சிஷ்டி சூஃபி மரபைச் சேர்ந்த குவாஜா மொய்னுதின் சிஷ்டியால், பரவலாக்கப்பட்டவை. இவை முதன்மையாக தர்காக்களில் (சூஃபி புனிதர்களின் சமாதிகள்) நிகழ்த்தப்பட்டு, இறைவனுடனான ஆன்மிகத் தொடர்பை வலுப்படுத்துவதற்கு உதவியாக இருந்தன. க்வாலி என்ற சொல் அரபு மொழியில் “கவ்ல்” என்ற வார்த்தையிலிருந்து தோன்றியது, இது “பேசுதல்” அல்லது “வெளிப்பாடு” என்று பொருள்படும். இந்தப் பாடல்கள் இறைவனைப் போற்றும் கவிதைகள், புனிதர்களின் புகழ், மற்றும் ஆன்மிகத் தத்துவங்களை உள்ளடக்கியவை. “குவாஜா எங்கள் குவாஜா” பாடலில், மொய்னுதின் சிஷ்டியின் புனிதத்தையும், அவரது கருணை மற்றும் அன்பையும் போற்றும் வரிகள், இந்த மரபின் மையக் கருத்துகளை பிரதிபலிக்கின்றன.

க்வாலி பாடல்களின் இசை அமைப்பு, இந்துஸ்தானிய இசையின் பாரம்பரிய கருவிகளான தப்லா, ஹார்மோனியம், மற்றும் சரோத் அல்லது புல்லாங்குழல் போன்றவற்றை உள்ளடக்கியது. இந்தக் கருவிகள், மென்மையான தாளங்கள் மற்றும் மெட்டிகளுடன் ஆரம்பித்து, படிப்படியாக உச்சகட்ட உணர்ச்சி மற்றும் ஆன்மிக உயர்வை அடைகின்றன. “குவாஜா எங்கள் குவாஜா” பாடலில், தப்லாவின் தாளங்கள் மற்றும் ஹார்மோனியத்தின் தொடர்ச்சியான ஒலி, மெட்டிகளை ஆதரிக்கின்றன, மேலும் “குவாஜா ஜி” என்ற மீண்டும் மீண்டும் வரும் அழைப்புகள், ஒரு மந்திர உச்சரிப்பு போல, கேட்பவரை தியான நிலைக்கு இட்டுச் செல்கின்றன. இந்தப் பாடலில் ராக மியான் மல்ஹார் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது, இது மழைக்காலத்துடன் தொடர்புடைய ஒரு கம்பீரப் பிரக்ருதி ராகமாகும். இதன் கோமல் ரிஷபம், கோமல் நிஷாதம், மற்றும் m (m)R (m)R P என்ற ஸ்வர வாக்கியம், பாடலுக்கு ஆழமான உணர்ச்சி மற்றும் ஆன்மிகத் தன்மையை அளிக்கின்றன.

க்வாலி பாடல்களின் தாக்கம், அவற்றின் இசை மற்றும் வரிகளின் மூலம் கேட்பவர்களின் மனதையும் ஆன்மாவையும் தொடுவதில் உள்ளது. இவை மதம், சாதி, மற்றும் பேதங்களைத் தாண்டி, உலகளாவிய அன்பு மற்றும் ஒற்றுமையை வலியுறுத்துகின்றன. “குவாஜா எங்கள் குவாஜா” பாடலில், “பேதம் இன்றி கண்ணீர் துடைத்திடும் வினோதா” என்ற வரிகள், சூஃபி தத்துவத்தின் மையக் கருத்தான பேதமின்மையையும், அனைவருக்குமான கருணையையும் வெளிப்படுத்துகின்றன. இந்த வரிகள், கேட்பவர்களுக்கு ஒரு உணர்ச்சிகரமான தொடர்பை ஏற்படுத்தி, ஆன்மிக உயர்வை அளிக்கின்றன. மேலும், க்வாலி பாடல்களின் மீண்டும் மீண்டும் வரும் பகுதிகள், குறிப்பாக “குவாஜா ஜி” என்ற அழைப்பு, ஒரு தியான உணர்வை உருவாக்கி, கேட்பவரை இறைவனுடன் ஒருங்கிணைந்த நிலைக்கு இட்டுச் செல்கிறது.

க்வாலி பாடல்கள், இந்தியாவின் கலாசார மற்றும் ஆன்மிக வாழ்வில் ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளன. இவை, தர்காக்களில் மட்டுமல்லாமல், இசைக் கச்சேரிகள், திரைப்படங்கள், மற்றும் உலகளாவிய இசை மேடைகளிலும் பரவியுள்ளன. எ.ஆர். ரஹ்மான் போன்ற இசைக் கலைஞர்கள், க்வாலி இசையை நவீன உணர்வுடன் இணைத்து, பரந்த பார்வையாளர்களுக்கு கொண்டு சேர்த்துள்ளனர். “குவாஜா எங்கள் குவாஜா” பாடல், இந்த மரபை நவீன இசை உற்பத்தி நுட்பங்களுடன் (சின்தசைசர் ஒலிகள், ஒலி அடுக்குகள்) இணைத்து, பாரம்பரியத்தையும் நவீனத்தையும் ஒருங்கிணைக்கிறது. இதன் மூலம், இந்தப் பாடல் இளைய தலைமுறையினரையும் ஆன்மிக உணர்வுடன் இணைக்கிறது.

க்வாலி பாடல்களின் தாக்கம், உணர்ச்சி மற்றும் ஆன்மிக நிலைகளில் மட்டுமல்லாமல், சமூக மற்றும் கலாசார ஒருங்கிணைப்பிலும் உள்ளது. இந்தியாவில், இந்து, முஸ்லிம், மற்றும் பிற மதங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் க்வாலி இசையை ரசிக்கின்றனர், இது மத நல்லிணக்கத்தை வளர்க்கிறது. உதாரணமாக, அஜ்மீர் தர்காவில் நிகழ்த்தப்படும் க்வாலி நிகழ்ச்சிகள், பல்வேறு பின்னணியைச் சேர்ந்த மக்களை ஒன்றிணைக்கின்றன. மேலும், உலகளாவிய மேடைகளில், நஸ்ரத் ஃபதே அலி கான், அபிதா பர்வீன், மற்றும் ரஹ்மான் போன்ற கலைஞர்கள் க்வாலி இசையை உலகறிந்த ஒரு கலை வடிவமாக மாற்றியுள்ளனர். இந்தப் பாடல்கள், மனித உணர்ச்சிகளின் ஆழத்தைத் தொடுவதன் மூலம், உலகெங்கிலும் உள்ள மக்களை ஒருங்கிணைக்கின்றன.

“குவாஜா எங்கள் குவாஜா” பாடலில், ராக மியான் மல்ஹாரின் பயன்பாடு, மழைக்காலத்துடனான தொடர்பு, மற்றும் அதன் கம்பீரமான இயல்பு, பாடலுக்கு ஒரு தனித்துவமான ஆன்மிக ஆற்றலை அளிக்கின்றன. இந்தப் பாடல், கேட்பவரை ஒரு உணர்ச்சிகரமான பயணத்தில் இட்டுச் செல்கிறது, இதில் மென்மையான ஆரம்பம் மனதை அமைதிப்படுத்தி, உச்சகட்ட பகுதிகள் ஆன்மிக உயர்வை அளிக்கின்றன. இந்த தாக்கம், க்வாலி இசையின் மைய நோக்கமான இறைவனுடனான ஒருங்கிணைவை அடைவதற்கு உதவுகிறது.

ஆகவே க்வாலி பாடல்கள், இந்துஸ்தானிய இசையின் ஒரு ஆழமான வடிவமாக, ஆன்மிக, உணர்ச்சி, மற்றும் சமூகத் தாக்கங்களை ஏற்படுத்துகின்றன. “குவாஜா எங்கள் குவாஜா” போன்ற பாடல்கள், மொய்னுதின் சிஷ்டியின் புனிதத்தையும், சூஃபி பாரம்பரியத்தின் அன்பையும் கொண்டாடுவதோடு, கேட்பவர்களை ஒரு தியான நிலைக்கு இட்டுச் செல்கின்றன. இந்தப் பாடல்கள், பாரம்பரிய இசைக் கருவிகள், ராகங்கள், மற்றும் நவீன இசை உணர்வின் கலவையால், உலகளாவிய மக்களை ஒருங்கிணைத்து, இந்தியாவின் கலாசார மற்றும் ஆன்மிகப் பாரம்பரியத்தை உயர்த்துகின்றன.

“குவாஜா எங்கள் குவாஜா” என்ற இந்த க்வாலி பாடல், எ.ஆர். ரஹ்மானின் இசையமைப்பு மற்றும் குரல், கோரஸ் சேர்ப்பு, மற்றும் இசையின் ஏற்ற இறக்கங்கள் ஆகியவற்றின் மூலம் ஒரு செவ்வியல் தன்மையைப் பெறுகிறது. இந்தப் பாடல், இந்துஸ்தானிய இசையின் ஆன்மிகப் பாரம்பரியமான க்வாலி வடிவத்தில், ராக மியான் மல்ஹாரை அடிப்படையாகக் கொண்டு உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. இதில் பாடகரின் குரல்வளம், கோரஸின் இணைப்பு, மற்றும் ஏற்ற இறக்கங்கள் ஆகியவை இணைந்து, பாடலுக்கு ஒரு ஆழமான உணர்ச்சி மற்றும் செவ்வியல் அழகியலை வழங்குகின்றன. இவற்றை விரிவாக ஆராய்வோம்.

எ.ஆர். ரஹ்மானின் குரல்வளம் இந்தப் பாடலின் ஆன்மிக மற்றும் உணர்ச்சிகரமான மையமாக அமைகிறது. அவரது குரல், க்வாலி இசையின் கம்பீரமான மற்றும் தியான உணர்வை வெளிப்படுத்துவதற்கு ஏற்றவாறு, ஆழமான, உணர்ச்சி நிறைந்த, மற்றும் பக்தி மயமான தன்மையைக் கொண்டுள்ளது. “யா கரீப், நவாஸ், யா மொய்னுதின்” என்ற ஆரம்ப வரிகளில், அவரது குரல் மென்மையாகவும், துக்கமான ஆனால் ஆழமான உணர்வுடனும் ஒலிக்கிறது, இது ராக மியான் மல்ஹாரின் கோமல் ரிஷபம் மற்றும் கோமல் நிஷாதத்தின் மென்மையான ஸ்வரங்களுடன் ஒத்திசைகிறது. இந்த மென்மையான தொடக்கம், கேட்பவரை ஒரு தியான நிலைக்கு இட்டுச் செல்கிறது. “வாஜா ஜி, வாஜா ஜி” என்ற மீண்டும் மீண்டும் வரும் அழைப்புகளில், ரஹ்மானின் குரல் உற்சாகமாகவும், உணர்ச்சிகரமாகவும் உயர்கிறது, இது பாடலின் உச்சகட்டத்தை அடைய உதவுகிறது. அவரது குரலின் இந்த ஏற்ற இறக்கங்கள், மியான் மல்ஹாரின் வக்ர ஸ்வர அமைப்புடன் இணைந்து, பாடலுக்கு ஒரு செவ்வியல் தன்மையை வழங்குகின்றன, இது கேட்பவரை ஆன்மிக உலகில் மூழ்கடிக்கிறது.

கோரஸ் சேர்ப்பு, இந்தப் பாடலின் செவ்வியல் மற்றும் ஆன்மிக அழகியலை மேலும் வலுப்படுத்துகிறது. க்வாலி இசையில், கோரஸ் பகுதிகள் ஒரு முக்கிய அம்சமாகும், இவை பாடலுக்கு ஒரு கூட்டு ஆற்றலை அளிக்கின்றன. “வாஜா எங்கள் வாஜா, என் உயிருக்குள் வா வா” என்ற பகுதிகளில், கோரஸ் குரல்கள், ரஹ்மானின் தனி குரலுடன் இணைந்து, ஒரு உணர்ச்சிகரமான மற்றும் ஆன்மிக உயர்வை உருவாக்குகின்றன. இந்த கோரஸ் பகுதிகள், பாரம்பரிய க்வாலி இசையில் தர்காக்களில் நிகழ்த்தப்படும் கூட்டு பாடல் மரபை நினைவூட்டுகின்றன, இதில் பல குரல்கள் ஒருங்கிணைந்து இறைவனைப் போற்றுகின்றன. கோரஸின் இணைப்பு, பாடலுக்கு ஒரு பரந்த மற்றும் உலகளாவிய உணர்வை அளிக்கிறது, இது மொய்னுதின் சிஷ்டியின் பேதமின்மை மற்றும் அன்பு என்ற சூஃபி தத்துவத்துடன் ஒத்துப்போகிறது. கோரஸ் குரல்களின் ஒலி அடுக்கு, தப்லா மற்றும் ஹார்மோனியத்தின் தாளங்களுடன் இணைந்து, பாடலுக்கு ஒரு செவ்வியல் இந்துஸ்தானிய இசை அமைப்பை வழங்குகிறது.

இசையின் ஏற்ற இறக்கங்கள், இந்தப் பாடலின் செவ்வியல் தன்மையை மேலும் ஆழப்படுத்துகின்றன. க்வாலி இசையின் முக்கிய அம்சமாக, இசையின் லயம் மற்றும் மெட்டிகள் மென்மையாக ஆரம்பித்து, படிப்படியாக உச்சகட்டத்தை அடைகின்றன. “யா மொய்னுதின்” என்ற ஆரம்பப் பகுதிகளில், மெட்டிகள் மெதுவாகவும், கம்பீரமாகவும் விரிகின்றன, இது மியான் மல்ஹாரின் கோமல் ஸ்வரங்களின் மென்மையான தன்மையை பிரதிபலிக்கிறது. இந்தப் பகுதிகளில், ரஹ்மானின் குரல் மற்றும் கோரஸின் மென்மையான இணைப்பு, ஒரு தியான உணர்வை உருவாக்குகிறது. பாடல் முன்னேறும்போது, “வாஜா ஜி” மற்றும் “வாஜா எங்கள் வாஜா” என்ற பகுதிகளில், இசையின் லயம் வேகமெடுத்து, தப்லாவின் தாளங்கள் மற்றும் கோரஸின் உற்சாகமான குரல்கள் இணைந்து ஒரு உணர்ச்சிகரமான உச்சத்தை உருவாக்குகின்றன. இந்த ஏற்ற இறக்கங்கள், மியான் மல்ஹாரின் m (m)R (m)R P என்ற ஸ்வர வாக்கியத்துடன் இணைந்து, பாடலுக்கு ஒரு ஆழமான செவ்வியல் அழகியலை வழங்குகின்றன, இது கேட்பவரை ஒரு ஆன்மிக பயணத்தில் இட்டுச் செல்கிறது.

இந்தப் பாடலின் செவ்வியல் தன்மை, எ.ஆர். ரஹ்மானின் நவீன இசை உற்பத்தி நுட்பங்களுடனும் இணைந்து தனித்துவமாகிறது. பாரம்பரிய கருவிகளான தப்லா மற்றும் ஹார்மோனியத்துடன், சின்தசைசர் ஒலிகள் மற்றும் நவீன ஒலி அடுக்குகள் இணைக்கப்பட்டுள்ளன, இவை மியான் மல்ஹாரின் பாரம்பரிய அழகை மேம்படுத்தி, பாடலை இளைய தலைமுறைக்கு ஏற்றதாக மாற்றுகின்றன. “பேதம் இன்றி கண்ணீர் துடைத்திடும் வினோதா” என்ற வரிகளில், ரஹ்மானின் குரலின் உணர்ச்சி ஆழமும், கோரஸின் மென்மையான இணைப்பும், இசையின் ஏற்ற இறக்கங்களும் இணைந்து, சூஃபி பாரம்பரியத்தின் அன்பு மற்றும் கருணை என்ற கருத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன.

சுருக்கமாக சொன்னால், “குவாஜா எங்கள் குவாஜா” பாடலில், எ.ஆர். ரஹ்மானின் குரல்வளம், கோரஸின் கூட்டு ஆற்றல், மற்றும் இசையின் ஏற்ற இறக்கங்கள் ஆகியவை இணைந்து, ஒரு செவ்வியல் இந்துஸ்தானிய இசை அனுபவத்தை உருவாக்குகின்றன. இந்தக் கூறுகள், ராக மியான் மல்ஹாரின் ஆழமான ஸ்வர அமைப்புடன் இணைந்து, பாடலை ஒரு ஆன்மிக மற்றும் உணர்ச்சிகரமான பயணமாக மாற்றுகின்றன, இது கேட்பவரை இறைவனுடன் ஒருங்கிணைந்த நிலைக்கு இட்டுச் செல்கிறது. இந்த செவ்வியல் தன்மை, பாரம்பரிய க்வாலி இசையின் மரபையும், நவீன இசை உணர்வையும் ஒருங்கிணைத்து, இந்தப் பாடலை ஒரு காலமற்ற படைப்பாக மாற்றுகிறது.

Monday, May 26, 2025

தேவதைகள் சாட்சியாவதில்லை



தேவதைகள் சாட்சியாவதில்லை
***

---- சுகிர்தராணி

நீலநிற சிறகு கொண்ட
ஒரு பறவையின் பறத்தலைப் போல
முகத்தைக் காட்டியபடி நடக்கிறேன்
வாயகன்ற குப்பியிலிருந்து
ஒரு போர்வீரனின் இலாகவத்தோடு
திராவகத்தை வீசுகிறாய்
புன்னகையின் கனி பழுத்திருக்கும்
என் முகம் சிதைவடைகிறது
வீட்டைவிட்டுக் கிளம்புகையில்
ஒப்புக்கொடுத்த ஒரு தாதியென
அறிவுரை கூறுகிறாள் தாய்
சட்டென்று முகத்தைத் திருப்பி விடாதே
துளிகூட மிஞ்சாமல் ஏந்திக்கொள்
கழுத்தகன்ற மேலாடையை அணிவித்து
முடியை இறுகக்கட்டி அனுப்புகிறாள்
எவ்வளவு பக்குவப்பட்டவள் என் தாய்
திராவகத்தை மறுமுறை வீசு
தேள்கொடுக்குகளின் வலி நான் உணரட்டும்
வெந்நீர் ஊற்றின் சூடு நான் அனுபவிக்கட்டும்
வெந்த நரம்புகளின் நாணில்
கழுத்தும் முகமும் இழுத்துக் கட்டப்படட்டும்
புருவம் தீய்க்கப்பட்ட கண்கள்
செந்நிறச் சதைக் கோளமாகட்டும்
கண்திறவா நாய்க்குட்டியின் தேடலைப்போல்
சூம்பிப்போன என் மார்பகத்தில்
முலைக்காம்புத் தேடி ஏமாறட்டும் என்மகள்
திராவகத்தை மீண்டும் வீசு
இருந்துவிட்டுப் போகிறேன்
உன் முகத்தை உனக்கே காட்டும்
ஒரு துர்தேசத்தின் கொடுஞ்சிலையாய்
புன்னகை உறைந்த தேவதைகள்
ஒருபோதும் சாட்சியாவதில்லை.

சுகிர்தராணியின் “தேவதைகள் சாட்சியாவதில்லை” என்ற இந்தக் கவிதை, பெண்ணின் உடல்மீது நிகழ்த்தப்படும் வன்முறையையும், அதன் பின்னணியில் உள்ள சமூக, கலாச்சார அழுத்தங்களையும், வலியையும், உணர்ச்சிகரமான மொழி நடையில் வெளிப்படுத்தும் ஒரு சக்திவாய்ந்த படைப்பு. இது அமில வீச்சு (acid attack) என்ற பயங்கரமான வன்முறையை மையப்படுத்தி, அதன் உடல் மற்றும் உளவியல் தாக்கங்களை, பாதிக்கப்பட்ட பெண்ணின் குரலில், மிக ஆழமாகவும், கவித்துவமாகவும் சித்தரிக்கிறது. இந்தக் கவிதையை ரசனை விமர்சன பாணியில் ஆராயும்போது, அதன் கவித்துவ அம்சங்கள், உணர்ச்சி தீவிரம், பிம்பங்கள், மற்றும் சமூக அரசியல் பின்னணி ஆகியவற்றைப் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது.

 
கவிதையின் மையக் கரு, அமில வீச்சு என்ற வன்முறையால் ஒரு பெண்ணின் உடலும், அடையாளமும் சிதைக்கப்படுவதையும், அதை அவள் எதிர்கொள்ளும் விதத்தையும் பேசுகிறது. இது வெறுமனே ஒரு உடல் தாக்குதல் மட்டுமல்ல; அது ஒரு பெண்ணின் அழகு, புன்னகை, மனிதத்தன்மை, மற்றும் சமூகத்தில் அவள் வகிக்கும் இடம்ஆகியவற்றின் மீதான தாக்குதல். கவிதையில் வரும் “புன்னகையின் கனி பழுத்திருக்கும் / என் முகம் சிதைவடைகிறது” என்ற வரிகள், ஒரு பெண்ணின் முகம்—அவளது அடையாளத்தின் முதன்மையான பகுதி—வன்முறையால் அழிக்கப்படுவதை உருவகப்படுத்துகின்றன. இந்த வரிகளில் உள்ள “கனி பழுத்திருக்கும்” என்ற உருவகம், பெண்மையையும், முதிர்ச்சியையும், அழகையும் குறிக்கிறது, ஆனால் அது வன்முறையால் உடனடியாக சிதைக்கப்படுகிறது.

கவிதையின் உணர்ச்சி தீவிரம், பாதிக்கப்பட்டவளின் குரலில் உள்ள ஆவேசமும், வலியும், மறு தாக்குதலை எதிர்நோக்கும் துணிவும் ஆகியவற்றில் தெளிவாக வெளிப்படுகிறது. “திராவகத்தை மறுமுறை வீசு” என்ற வரி, ஒரு வகையான கசப்பான துணிச்சலை வெளிப்படுத்துகிறது. இது வன்முறையை எதிர்கொள்ளும் ஒரு பெண்ணின் உள்ளார்ந்த பலத்தையும், அதே நேரத்தில் அவளது உடல் மற்றும் மனதில் ஏற்படும் ஆழமான காயங்களையும் வெளிப்படுத்துகிறது.


சுகிர்தராணியின் மொழி நடை மிகவும் கவித்துவமானது மற்றும் பிம்பங்கள் நிறைந்தது. “நீலநிற சிறகு கொண்ட / ஒரு பறவையின் பறத்தலைப் போல” என்ற தொடக்க வரிகள், பெண்ணின் இயல்பான அழகையும், சுதந்திரத்தையும், இலகுவான தன்மையையும் குறிக்கின்றன. ஆனால், இந்த அழகு “வாயகன்ற குப்பியிலிருந்து / ஒரு போர்வீரனின் இலாகவத்தோடு / திராவகத்தை வீசுகிறாய்” என்ற வரிகளால் முற்றிலும் உடைக்கப்படுகிறது. இங்கு “போர்வீரனின் இலாகவம்” என்ற உருவகம், வன்முறையின் ஆணவத்தையும், ஆதிக்கத்தையும், தாக்குதலின் துல்லியத்தையும் வெளிப்படுத்துகிறது.

கவிதையில் உள்ள மற்றொரு முக்கியமான உருவகம், “வெந்த நரம்புகளின் நாணில் / கழுத்தும் முகமும் இழுத்துக் கட்டப்படட்டும்” என்ற வரிகளில் வெளிப்படுகிறது. இது உடல் வலியை மட்டுமல்ல, சமூகத்தின் அழுத்தங்களால் பெண்ணின் அடையாளம் “இழுத்துக் கட்டப்படுவதையும்” குறிக்கிறது. “கண்திறவா நாய்க்குட்டியின் தேடலைப்போல்” என்ற உருவகம், பாதிக்கப்பட்ட பெண்ணின் மகளின் அப்பாவித்தனமான தேடலையும், அவளது தாயின் உடல் சிதைவால் ஏற்படும் உணர்ச்சி இழப்பையும் மிகவும் உருக்கமாக வெளிப்படுத்துகிறது.


கவிதையில் தாயின் பங்கு மிகவும் முக்கியமானது. “ஒப்புக்கொடுத்த ஒரு தாதியென / அறிவுரை கூறுகிறாள் தாய்” என்ற வரிகள், பெண்ணை வன்முறையை “ஏந்திக்கொள்ள” அறிவுறுத்தும் சமூக அழுத்தத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன. இது பெண்ணுக்கு எதிரான வன்முறையை இயல்பாக்கும் ஒரு சமூகத்தின் மனநிலையை விமர்சிக்கிறது. தாயின் “பக்குவப்பட்ட” அறிவுரை, வன்முறையை எதிர்கொள்ள பெண்ணை தயார்படுத்துவது போல் தோன்றினாலும், உண்மையில் அது சமூகத்தின் ஆணாதிக்க மனநிலையை உள்வாங்கிய ஒரு பெண்ணின் குரலாகவே இருக்கிறது.

“தேவதைகள் சாட்சியாவதில்லை” என்ற இறுதி வரி, இந்த வன்முறையை நியாயப்படுத்தவோ, சாட்சியாகவோ வராத ஒரு சமூகத்தின் மவுனத்தை விமர்சிக்கிறது. “புன்னகை உறைந்த தேவதைகள்” என்ற உருவகம், இந்த வன்முறையைப் பார்த்து மவுனமாக இருக்கும் சமூகத்தின் பாரபட்சமற்ற தன்மையை வெளிப்படுத்துகிறது. இது நீதி, இரக்கம், அல்லது மனிதாபிமானம் என்று எதுவுமே இல்லாத ஒரு “துர்தேசத்தின் கொடுஞ்சிலையை” குறிக்கிறது.

சுகிர்தராணியின் கவிதையில் உள்ள பிம்பங்கள், வாசகரின் உணர்வுகளை உலுக்கும் வகையில் வடிவமைக்கப்பட்டவை. உதாரணமாக, “நீலநிற சிறகு கொண்ட / ஒரு பறவையின் பறத்தலைப் போல” என்ற உருவகம், பெண்ணின் இயல்பான அழகையும், சுதந்திரத்தையும் குறிக்கிறது. இந்த பறவை உருவகம், வன்முறையால் அழிக்கப்படுவதற்கு முன், பெண்ணின் இலகுவான, உயிர்ப்பு மிக்க இயல்பை வெளிப்படுத்துகிறது. இதை ஒப்பிடும்போது, கமலா தாஸின் “An Introduction” கவிதையில், “I am the skin of my skin” என்று தனது உடலை ஒரு அடையாளமாக உறுதிப்படுத்துவது, சுகிர்தராணியின் பறவை உருவகத்துடன் ஒத்துப்போகிறது. ஆனால், சுகிர்தராணியின் கவிதையில், இந்த அழகு உடனடியாக “திராவகத்தால்” சிதைக்கப்படுகிறது, இது வன்முறையின் உடனடி தாக்கத்தை வலியுறுத்துகிறது.

“வெந்த நரம்புகளின் நாணில்” என்ற உருவகம், உடல் வலியை மட்டுமல்ல, சமூகத்தின் கட்டுப்பாடுகளையும் குறிக்கிறது. இது மீனா கந்தசாமியின் “அக்ரஹாரத்து கழுதை” கவிதையில், சாதி மற்றும் பாலின அடக்குமுறைகளை உருவகப்படுத்துவதற்கு ஒத்திருக்கிறது. ஆனால், சுகிர்தராணியின் கவிதை, உடல் வலியை மிகவும் நேரடியாகவும், புலப்படுத்தக்கூடிய விதத்திலும் விவரிக்கிறது, இது வாசகரை உணர்ச்சி ரீதியாக உலுக்குகிறது.


கவிதையில் உள்ள “தாய்” என்ற பாத்திரம், சமூகத்தின் ஆணாதிக்க மனநிலையை உள்வாங்கிய ஒரு பெண்ணின் குரலாக வெளிப்படுகிறது. “சட்டென்று முகத்தைத் திருப்பி விடாதே / துளிகூட மிஞ்சாமல் ஏந்திக்கொள்” என்ற வரிகள், வன்முறையை “ஏற்றுக்கொள்ள” பெண்ணை அறிவுறுத்தும் சமூகத்தின் மனநிலையை வெளிப்படுத்துகின்றன. இதை ஒப்பிடும்போது, மீனா கந்தசாமியின் கவிதைகளில், சமூகத்தின் அடக்குமுறைகளுக்கு எதிராக ஒரு நேரடி ஆவேசம் இருக்கிறது, ஆனால் சுகிர்தராணியின் கவிதை, இந்த அடக்குமுறையை மிகவும் உளவியல் ரீதியாகவும், உணர்ச்சிகரமாகவும் வெளிப்படுத்துகிறது.

“தேவதைகள் சாட்சியாவதில்லை” என்ற இறுதி வரி, சமூகத்தின் மவுனத்தை விமர்சிக்கிறது. இது சில்வியா பிளாத்தின் “Lady Lazarus” கவிதையில் உள்ள “And I eat men like air” என்ற வரியுடன் ஒப்பிடத்தக்கது, இதில் ஒரு பெண்ணின் ஆவேசமும், சமூகத்தின் மீதான கோபமும் வெளிப்படுகிறது. ஆனால், சுகிர்தராணியின் கவிதை, இந்த ஆவேசத்தை ஒரு குறிப்பிட்ட வன்முறையின் (அமில வீச்சு) பின்னணியில் வைத்து, அதன் உடல் மற்றும் உளவியல் தாக்கங்களை மையப்படுத்துகிறது.


மேற்குறிப்பிட்ட கவிதைகளுடன் ஒப்பிடும்போது, சுகிர்தராணியின் “தேவதைகள் சாட்சியாவதில்லை” கவிதையின் தனித்துவம், அதன் உடல் வன்முறையை நேரடியாகவும், கவித்துவமாகவும் விவரிக்கும் திறனில் உள்ளது. கமலா தாஸ் மற்றும் மீனா கந்தசாமியின் கவிதைகள், பாலின மற்றும் சமூக அடக்குமுறைகளை உருவகமாகவும், பொதுவான கருப்பொருளாகவும் பேசுகின்றன, ஆனால் சுகிர்தராணியின் கவிதை, அமில வீச்சு என்ற குறிப்பிட்ட வன்முறையை மையப்படுத்தி, அதன் உடல் வலியை (“வெந்த நரம்புகளின் நாணில்,” “செந்நிறச் சதைக் கோளம்”) மிகவும் புலப்படுத்தக்கூடிய விதத்தில் விவரிக்கிறது. இது வாசகரை, வன்முறையின் கொடூரத்தை நேரடியாக உணர வைக்கிறது.

மேலும், “கண்திறவா நாய்க்குட்டியின் தேடலைப்போல்” என்ற வரி, ஒரு தாயின் மகளுக்கு ஏற்படும் உணர்ச்சி இழப்பை வெளிப்படுத்துவதில், கவிதையின் உணர்ச்சி ஆழத்தை மேலும் உயர்த்துகிறது. இது, பிளாத்தின் கவிதையில் உள்ள தனிப்பட்ட உளவியல் போராட்டத்தை விட, ஒரு கூட்டு சமூகப் பிரச்சினையை—குடும்பம், தாய்மை, மற்றும் சமூக மவுனத்தை—வெளிப்படுத்துகிறது.


சுகிர்தராணியின் “தேவதைகள் சாட்சியாவதில்லை” கவிதை, கமலா தாஸ், மீனா கந்தசாமி, மற்றும் சில்வியா பிளாத் போன்ற கவிஞர்களின் படைப்புகளுடன் ஒப்பிடும்போது, அதன் குறிப்பிட்ட கருப்பொருள் (அமில வீச்சு) மற்றும் உடல் வலியை விவரிக்கும் நேரடித்தன்மையில் தனித்து நிற்கிறது. இது பெண்ணுக்கு எதிரான வன்முறையை, ஒரு தனிப்பட்ட அனுபவமாகவும், சமூக விமர்சனமாகவும் ஒருங்கிணைத்து, வாசகரை உணர்ச்சி ரீதியாகவும், சிந்தனை ரீதியாகவும் உலுக்குகிறது. இந்தக் கவிதை, தமிழ் பெண்ணிய இலக்கியத்தில் ஒரு முக்கியமான பங்களிப்பாகவும், உலகளாவிய பெண்ணிய கவிதை மரபில் ஒரு சக்திவாய்ந்த குரலாகவும் திகழ்கிறது. இந்தக் கவிதையை, அரபு மற்றும் உருது மொழி இலக்கியங்களில் பெண்ணுக்கு எதிரான வன்முறை அல்லது ஒத்த கருப்பொருள்களை மையப்படுத்திய கவிதைகளுடன் ஒப்பிடுவது, அதன் தனித்துவத்தையும், உலகளாவிய பெண்ணிய கவிதை மரபில் அதன் இடத்தையும் மேலும் தெளிவுபடுத்த உதவும். இருப்பினும், அரபு மற்றும் உருது மொழிகளில் அமில வீச்சு என்ற குறிப்பிட்ட கருப்பொருளை மையப்படுத்திய கவிதைகள் குறித்த தகவல்கள் குறைவாகவே கிடைக்கின்றன. ஆனால், பெண்ணுக்கு எதிரான வன்முறை, பாலின அடக்குமுறை, மற்றும் சமூக அநீதி ஆகியவற்றைப் பேசும் அரபு மற்றும் உருது மொழி கவிதைகளை ஒப்பீட்டிற்கு எடுத்துக்கொள்ளலாம். இந்த ஒப்பீடு, சுகிர்தராணியின் கவிதையின் கவித்துவ அம்சங்கள், உணர்ச்சி தீவிரம், மற்றும் சமூக விமர்சனத்தை மேலும் ஆழமாக ஆராய உதவும்.


சுகிர்தராணியின் கவிதையில், “நீலநிற சிறகு கொண்ட / ஒரு பறவையின் பறத்தலைப் போல” என்ற உருவகம், பெண்ணின் அழகையும், சுதந்திரத்தையும் குறிக்கிறது, ஆனால் அது “திராவகத்தால்” சிதைக்கப்படுகிறது. இதை ஒப்பிடும்போது, நவால் எல் சாதாவியின் கவிதைகளில், பெண்ணின் உடல் பெரும்பாலும் ஒரு “புனிதமான இடமாக” உருவகப்படுத்தப்பட்டு, ஆணாதிக்கத்தால் மாசுபடுத்தப்படுவதாக விவரிக்கப்படுகிறது. இரு கவிஞர்களும் உடலை ஒரு மையப்படுத்தப்பட்ட பிம்பமாகப் பயன்படுத்துகின்றனர், ஆனால் சுகிர்தராணியின் கவிதை, உடல் வலியை மிகவும் நேரடியாகவும், புலப்படுத்தக்கூடிய விதத்திலும் (“வெந்த நரம்புகளின் நாணில்,” “தேள்கொடுக்குகளின் வலி”) விவரிக்கிறது.

பர்வீன் ஷாக்கிரின் கவிதைகளில், உருவகங்கள் பெரும்பாலும் காதல், இயற்கை, மற்றும் உணர்ச்சிகளை மையப்படுத்தியவை. உதாரணமாக, “Khushbu” தொகுப்பில், பெண்ணின் உணர்ச்சிகள் ஒரு “நறுமணமாக” உருவகப்படுத்தப்படுகின்றன, ஆனால் அவை சமூக அழுத்தங்களால் மங்கிப்போகின்றன. இதை ஒப்பிடும்போது, சுகிர்தராணியின் கவிதையில் உள்ள “புன்னகையின் கனி பழுத்திருக்கும் / என் முகம் சிதைவடைகிறது” என்ற வரிகள், பெண்ணின் அழகு மற்றும் அடையாளத்தின் அழிவை மிகவும் காட்சிரீதியாக வெளிப்படுத்துகின்றன.  

பைஸ் அகமது பைஸின் கவிதைகளில், சமூக அநீதி ஒரு பரந்த உருவகமாக வெளிப்படுகிறது, ஆனால் உடல் வன்முறை குறித்த நேரடி விவரணைகள் குறைவு. சுகிர்தராணியின் கவிதை, இந்த வகையில், உடல் வலியை (“செந்நிறச் சதைக் கோளம்”) மிகவும் துல்லியமாகவும், உணர்ச்சிகரமாகவும் விவரிக்கிறது, இது அரபு மற்றும் உருது கவிதைகளில் காணப்படுவது அரிது.


சுகிர்தராணியின் கவிதையில், “தாய்” என்ற பாத்திரம், சமூகத்தின் ஆணாதிக்க மனநிலையை உள்வாங்கிய ஒரு பெண்ணாக வெளிப்படுகிறார். “சட்டென்று முகத்தைத் திருப்பி விடாதே / துளிகூட மிஞ்சாமல் ஏந்திக்கொள்” என்ற வரிகள், வன்முறையை “ஏற்றுக்கொள்ள” பெண்ணை அறிவுறுத்தும் சமூகத்தின் அழுத்தத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன. இதை ஒப்பிடும்போது, நவால் எல் சாதாவியின் கவிதைகளில், சமூகத்தின் மதம் மற்றும் கலாச்சாரம் ஆகியவற்றால் பெண்ணின் உடல் மீது திணிக்கப்படும் கட்டுப்பாடுகள் விமர்சிக்கப்படுகின்றன. உதாரணமாக, நவாலின் கவிதைகளில், பெண்ணின் உடல் ஒரு “போர்க்களமாக” உருவகப்படுத்தப்படுகிறது, இது சுகிர்தராணியின் “போர்வீரனின் இலாகவத்தோடு” என்ற உருவகத்துடன் ஒத்துப்போகிறது.

பர்வீன் ஷாக்கிரின் கவிதைகளில், சமூகத்தின் பெண்ணுக்கு எதிரான பாரபட்சம், ஒரு உணர்ச்சிகரமான கோணத்தில் வெளிப்படுகிறது. அவரது கவிதைகள், பெண்ணின் உள் வலிமையை உயர்த்திப் பேசினாலும், உடல் வன்முறையை நேரடியாகக் கையாள்வது குறைவு. பைஸ் அகமது பைஸின் கவிதைகள், சமூக அநீதியை ஒரு பரந்த கோணத்தில் விமர்சிக்கின்றன, ஆனால் சுகிர்தராணியின் கவிதை, அமில வீச்சு என்ற குறிப்பிட்ட வன்முறையின் உடல் மற்றும் உணர்ச்சி தாக்கங்களை மையப்படுத்துவதால், மிகவும் தனித்துவமாகிறது.


சுகிர்தராணியின் “தேவதைகள் சாட்சியாவதில்லை” கவிதை, அரபு மற்றும் உருது மொழி கவிதைகளுடன் ஒப்பிடும்போது, அமில வீச்சு என்ற குறிப்பிட்ட வன்முறையை மையப்படுத்துவதால் தனித்து நிற்கிறது. நவால் எல் சாதாவி மற்றும் பர்வீன் ஷாக்கிரின் கவிதைகள், பெண்ணுக்கு எதிரான அடக்குமுறையை பரந்த சமூக-கலாச்சார கட்டமைப்பில் ஆராய்கின்றன, ஆனால் சுகிர்தராணியின் கவிதை, உடல் வலியை மிகவும் நேரடியாகவும், கவித்துவமாகவும் விவரிக்கிறது. “கண்திறவா நாய்க்குட்டியின் தேடலைப்போல்” என்ற வரி, ஒரு தாயின் மகளுக்கு ஏற்படும் உணர்ச்சி இழப்பை வெளிப்படுத்துவதில், கவிதையின் உணர்ச்சி ஆழத்தை மேலும் உயர்த்துகிறது, இது அரபு மற்றும் உருது கவிதைகளில் காணப்படாத ஒரு தனித்துவமான அம்சமாகும்.

மேலும், “தேவதைகள் சாட்சியாவதில்லை” என்ற இறுதி வரி, சமூகத்தின் மவுனத்தை விமர்சிப்பதில், பைஸ் அகமது பைஸின் கவிதைகளில் உள்ள சமூக அநீதி மீதான விமர்சனத்துடன் ஒத்துப்போகிறது. ஆனால், சுகிர்தராணியின் கவிதை, இந்த விமர்சனத்தை ஒரு குறிப்பிட்ட வன்முறையின் பின்னணியில் வைத்து, அதன் உடல் மற்றும் உளவியல் தாக்கங்களை மையப்படுத்துவதால், உலகளாவிய பெண்ணிய கவிதை மரபில் ஒரு தனித்துவமான இடத்தைப் பெறுகிறது.

சுகிர்தராணியின் “தேவதைகள் சாட்சியாவதில்லை” கவிதை, நவால் எல் சாதாவி, பர்வீன் ஷாக்கிர், மற்றும் பைஸ் அகமது பைஸ் ஆகியோரின் அரபு மற்றும் உருது மொழி கவிதைகளுடன் ஒப்பிடும்போது, அமில வீச்சு என்ற குறிப்பிட்ட வன்முறையை மையப்படுத்துவதாலும், உடல் வலியை மிகவும் நேரடியாகவும், கவித்துவமாகவும் விவரிப்பதாலும் தனித்து நிற்கிறது. இது பெண்ணுக்கு எதிரான வன்முறையை, ஒரு தனிப்பட்ட அனுபவமாகவும், சமூக விமர்சனமாகவும் ஒருங்கிணைத்து, வாசகரை உணர்ச்சி ரீதியாகவும், சிந்தனை ரீதியாகவும் உலுக்குகிறது. இந்தக் கவிதை, தமிழ் பெண்ணிய இலக்கியத்தில் மட்டுமல்ல, உலகளாவிய பெண்ணிய கவிதை மரபிலும் ஒரு முக்கியமான பங்களிப்பாக திகழ்கிறது.சுகிர்தராணியின் “தேவதைகள் சாட்சியாவதில்லை” ஒரு சக்திவாய்ந்த, உணர்ச்சிகரமான, மற்றும் சமூக விமர்சனம் நிறைந்த கவிதை. இது அமில வீச்சு என்ற வன்முறையை, ஒரு பெண்ணின் குரல் மூலமாக, மிகவும் ஆழமாகவும், கவித்துவமாகவும் வெளிப்படுத்துகிறது. இதன் பிம்பங்கள், உருவகங்கள், மற்றும் உணர்ச்சி தீவிரம், வாசகரை உலுக்கி, சமூகத்தில் உள்ள ஆணாதிக்க வன்முறையை எதிர்கொள்ளவும், அதைப் பற்றி பேசவும் தூண்டுகிறது. இந்தக் கவிதை, தமிழ் இலக்கியத்தில் ஒரு முக்கியமான பங்களிப்பாகவும், பெண்ணிய கவிதை மரபில் ஒரு தவிர்க்க முடியாத படைப்பாகவும் திகழ்கிறது.

Monday, May 19, 2025

கதீட்ரல் தமிழில்

கதீட்ரல் - ரேமண்ட் கார்வர் 

இந்தக் குருட்டு மனிதர், என் மனைவியின் பழைய நண்பர், ஒரு இரவு தங்குவதற்காக எங்கள் வீட்டுக்கு வந்து கொண்டிருந்தார். அவரது மனைவி இறந்துவிட்டார். அதனால், அவர் கனெக்டிகட் மாநிலத்தில் தனது மனைவியின் உறவினர்களைச் சந்திக்கச் சென்றிருந்தார். அவர் தன் மாமனார் வீட்டிலிருந்து என் மனைவிக்கு அழைத்தார். ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டன. அவர் ரயிலில் வருவார், ஐந்து மணி நேரப் பயணம், என் மனைவி அவரை ரயில் நிலையத்தில் சந்திப்பார். அவள் அவரைப் பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சியாட்டிலில் ஒரு கோடையில் அவருக்கு வேலை செய்தபோது பார்த்ததுதான் கடைசி. ஆனால், அவளும் அந்தக் குருட்டு மனிதரும் தொடர்பில் இருந்தார்கள். அவர்கள் குரல் பதிவுகளை (டேப்புகள்) செய்து, அஞ்சல் மூலம் ஒருவருக்கொருவர் அனுப்பிக் கொண்டார்கள். அவரது வருகை பற்றி எனக்கு பெரிய உற்சாகம் இல்லை. அவர் எனக்குத் தெரிந்தவர் இல்லை. மேலும், அவரது குருட்டுத்தன்மை என்னைப் புரியாமல் தவிக்க வைத்தது. குருட்டுத்தன்மை பற்றிய என் எண்ணம் திரைப்படங்களில் இருந்து வந்தது. திரைப்படங்களில், குருடர்கள் மெதுவாக நகர்ந்து, ஒருபோதும் சிரிக்க மாட்டார்கள். சில சமயங்களில் அவர்களை வழிகாட்டி நாய்கள் அழைத்துச் செல்லும். ஒரு குருட்டு மனிதர் என் வீட்டில் இருப்பது எனக்கு எதிர்பார்க்காத ஒன்றாக இருந்தது.

அந்தக் கோடையில் சியாட்டிலில் என் மனைவிக்கு வேலை தேவைப்பட்டது. அவளிடம் பணம் இல்லை. அந்தக் கோடையின் இறுதியில் அவள் திருமணம் செய்யவிருந்தவர், ஒரு அதிகாரி பயிற்சி பள்ளியில் இருந்தார். அவரிடமும் பணம் இல்லை. ஆனால், அவள் அவரை காதலித்தாள், அவரும் அவளை காதலித்தார், இப்படியாக. அவள் ஒரு செய்தித்தாளில் ஒரு விளம்பரத்தைப் பார்த்தாள்: “வேலை வாய்ப்பு - குருட்டு மனிதருக்கு படித்து உதவுதல்” என்று, ஒரு தொலைபேசி எண்ணுடன். அவள் அழைத்து, சென்று, உடனடியாக வேலைக்கு அமர்த்தப்பட்டாள். அவள் அந்தக் குருட்டு மனிதருடன் முழு கோடையும் வேலை செய்தாள். அவள் அவருக்கு பலவற்றைப் படித்துக் காட்டினாள் - வழக்கு ஆய்வுகள், அறிக்கைகள், அப்படிப்பட்டவை. அவர் மாவட்ட சமூக சேவைத் துறையில் ஒரு சிறிய அலுவலகத்தை ஒழுங்கு செய்ய உதவினாள். அவர்கள் நல்ல நண்பர்களாக ஆனார்கள், என் மனைவியும் அந்தக் குருட்டு மனிதரும். இதையெல்லாம் நான் எப்படி அறிவேன்? அவள் என்னிடம் சொன்னாள். மேலும், அவள் இன்னொரு விஷயத்தையும் சொன்னாள். அவள் அலுவலகத்தில் கடைசி நாள், அந்தக் குருட்டு மனிதர் அவளிடம், அவள் முகத்தைத் தொடலாமா என்று கேட்டார். அவள் ஒப்புக்கொண்டாள். அவர் தன் விரல்களால் அவள் முகத்தின் ஒவ்வொரு பகுதியையும் தொட்டார் - அவள் மூக்கு, கழுத்து கூட! அவள் அதை ஒருபோதும் மறக்கவில்லை. ஒவ்வொரு ஆண்டும், பொதுவாக ஏதாவது முக்கியமான நிகழ்வு நடந்த பிறகு, அவள் ஒரு கவிதை அல்லது இரண்டு எழுத முயற்சிப்பாள்.

நாங்கள் முதலில் ஒன்றாக வெளியே செல்ல ஆரம்பித்தபோது, அவள் எனக்கு அந்தக் கவிதையைக் காட்டினாள். அந்தக் கவிதையில், அவள் அவரது விரல்களையும், அவை அவள் முகத்தில் நகர்ந்த விதத்தையும் நினைவு கூர்ந்தாள். அந்தக் கவிதையில், அந்தக் குருட்டு மனிதர் அவள் மூக்கையும் உதடுகளையும் தொட்டபோது, அவள் மனதில் தோன்றியவற்றைப் பற்றி பேசினாள். நான் அந்தக் கவிதையைப் பற்றி பெரிதாக எண்ணவில்லை. நிச்சயமாக, அவளிடம் அதைச் சொல்லவில்லை. ஒருவேளை நான் கவிதைகளைப் புரிந்து கொள்ளவில்லை. நான் எதையாவது படிக்க எடுக்கும்போது, கவிதை என் முதல் தேர்வாக இருப்பதில்லை.

எப்படியோ, இந்த மனிதர், அவளுடைய முதல் காதலர், அதிகாரியாகப் போகிறவர், அவளுடைய குழந்தைப் பருவத்து காதலன். சரி, சொல்கிறேன், அந்தக் கோடையின் இறுதியில், அவள் அந்தக் குருட்டு மனிதரைத் தன் முகத்தில் கைகளை ஓடவிட்டு, அவருக்கு விடை கொடுத்து, தன் குழந்தைப் பருவ காதலனை மணந்து, இப்போது ஒரு அதிகாரியாக இருக்கும் அவருடன் சியாட்டிலை விட்டு வெளியேறினாள். ஆனால், அவளும் அந்தக் குருட்டு மனிதரும் தொடர்பில் இருந்தார்கள். ஒரு வருடம் அல்லது அதற்குப் பிறகு அவளே முதலில் தொடர்பு கொண்டாள். ஒரு இரவு அவள் அவருக்கு அலபாமாவில் உள்ள ஒரு விமானப்படை தளத்திலிருந்து அழைத்தாள். அவளுக்கு பேச வேண்டும் என்று தோன்றியது. அவர்கள் பேசினார்கள். அவர் அவளிடம் ஒரு குரல் பதிவு அனுப்பி, அவள் வாழ்க்கையைப் பற்றி சொல்லச் சொன்னார். அவள் அப்படியே செய்தாள். அவள் ஒரு பதிவு அனுப்பினாள். அந்தப் பதிவில், அவள் தன் கணவனைப் பற்றியும், அவர்கள் ராணுவ வாழ்க்கையைப் பற்றியும் அந்தக் குருட்டு மனிதரிடம் சொன்னாள். அவள் தன் கணவனை நேசிப்பதாகவும், ஆனால் அவர்கள் வசிக்கும் இடம் பிடிக்கவில்லை என்றும், அவர் ராணுவ-தொழில்துறை விஷயத்தில் இருப்பது பிடிக்கவில்லை என்றும் சொன்னாள். அவள் ஒரு கவிதை எழுதியதாகவும், அதில் அவர் இருப்பதாகவும் சொன்னாள். ஒரு விமானப்படை அதிகாரியின் மனைவியாக இருப்பது எப்படி இருக்கிறது என்பது பற்றி ஒரு கவிதை எழுதிக் கொண்டிருப்பதாகச் சொன்னாள். அந்தக் கவிதை இன்னும் முடியவில்லை. அவள் இன்னும் எழுதிக் கொண்டிருந்தாள். குருட்டு மனிதர் ஒரு பதிவு செய்து அவளுக்கு அனுப்பினார். அவள் ஒரு பதிவு செய்தாள். இது பல ஆண்டுகளாக நீடித்தது. என் மனைவியின் கணவர் ஒரு தளத்திலிருந்து மற்றொரு தளத்துக்கு மாற்றப்பட்டார். அவள் மூடி விமானப்படை தளம், மெகுவயர், மெக்கானெல், இறுதியாக சாக்ரமெண்டோவுக்கு அருகிலுள்ள ட்ராவிஸ் ஆகிய இடங்களிலிருந்து பதிவுகள் அனுப்பினாள். ஒரு இரவு, அந்த இடமாற்ற வாழ்க்கையில் தான் தொடர்ந்து இழந்து கொண்டிருந்த மனிதர்களால் தனிமையாகவும், துண்டிக்கப்பட்டவளாகவும் உணர்ந்தாள். அவளால் ஒரு அடி கூட முன்னேற முடியாது என்று உணர்ந்தாள். அவள் உள்ளே சென்று, மருந்து பெட்டியில் இருந்த எல்லா மாத்திரைகளையும் காப்ஸ்யூல்களையும் விழுங்கி, ஒரு பாட்டில் ஜின்னுடன் அதை அருந்தினாள். பிறகு, ஒரு சூடான குளியல் தொட்டியில் சென்று மயங்கி விழுந்தாள்.

ஆனால், இறப்பதற்குப் பதிலாக, அவளுக்கு உடல்நலக் குறைவு ஏற்பட்டது. அவள் வாந்தி எடுத்தாள். அவளுடைய அதிகாரி - அவருக்கு ஏன் ஒரு பெயர் இருக்க வேண்டும்? அவர் அவளுடைய குழந்தைப் பருவ காதலன், இன்னும் என்ன வேண்டும் அவருக்கு? - எங்கிருந்தோ வீட்டுக்கு வந்தார், அவளைக் கண்டார், ஆம்புலன்ஸை அழைத்தார். பின்னர், அவள் இதையெல்லாம் ஒரு குரல் பதிவில் பதிவு செய்து, அந்தக் குருட்டு மனிதருக்கு அனுப்பினாள். பல ஆண்டுகளாக, அவள் எல்லாவற்றையும் பதிவுகளில் பதிவு செய்து, விரைவாக அனுப்புவாள். ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஒரு கவிதை எழுதுவதைத் தவிர, இது அவளுடைய முக்கிய பொழுதுபோக்காக இருந்தது என்று நினைக்கிறேன். ஒரு பதிவில், அவள் தன் அதிகாரியிடமிருந்து சிறிது காலம் தனியாக வாழ முடிவு செய்ததாக அந்தக் குருட்டு மனிதரிடம் சொன்னாள். மற்றொரு பதிவில், அவள் தன் விவாகரத்து பற்றி சொன்னாள். நானும் அவளும் ஒன்றாக வெளியே செல்ல ஆரம்பித்தோம், நிச்சயமாக, அவள் இதையும் தன் குருட்டு மனிதரிடம் சொன்னாள். அவள் அவரிடம் எல்லாவற்றையும் சொன்னாள், அல்லது எனக்கு அப்படித்தான் தோன்றியது. ஒருமுறை, அவள் என்னிடம், குருட்டு மனிதரிடமிருந்து வந்த புதிய பதிவைக் கேட்க விரும்புகிறேனா என்று கேட்டாள். இது ஒரு வருடத்திற்கு முன்பு. நான் அந்தப் பதிவில் இருப்பதாக அவள் சொன்னாள். சரி, கேட்கிறேன் என்று சொன்னேன். நான் எங்களுக்கு பானங்கள் எடுத்து வந்து, வாழ்க்கை அறையில் அமர்ந்தோம். கேட்கத் தயாரானோம். முதலில் அவள் பதிவை இயக்கியில் செருகி, சில குமிழ்களைச் சரி செய்தாள். பிறகு ஒரு கைப்பிடியை அழுத்தினாள். பதிவு சீறியது, யாரோ உரத்த குரலில் பேச ஆரம்பித்தார். அவள் ஒலியைக் குறைத்தாள். சில நிமிடங்களுக்கு பாதிப்பில்லாத பேச்சு நடந்தது, பிறகு இந்த அந்நியரின், இந்தக் குருட்டு மனிதரின் வாயிலிருந்து, எனக்கே தெரியாத இவரிடமிருந்து, என் பெயரைக் கேட்டேன்! பிறகு இது: “நீ அவரைப் பற்றி சொன்னவற்றிலிருந்து, நான் முடிவு செய்ய முடியும் -” ஆனால், எங்களுக்கு இடையூறு ஏற்பட்டது, கதவில் தட்டல், ஏதோ ஒன்று, நாங்கள் மீண்டும் அந்தப் பதிவுக்கு திரும்பவில்லை. ஒருவேளை அது நல்லதாகவே இருந்திருக்கும். நான் கேட்க விரும்பியவற்றை எல்லாம் கேட்டுவிட்டேன்.

இப்போது இதே குருட்டு மனிதர் என் வீட்டில் தூங்க வருகிறார்.

“ஒருவேளை நான் அவரை பந்து விளையாட்டுக்கு அழைத்துச் செல்லலாம்,” என்று என் மனைவியிடம் சொன்னேன். அவள் சமையலறையில் உருளைக்கிழங்கு தயாரித்துக் கொண்டிருந்தாள். அவள் கையில் இருந்த கத்தியை வைத்துவிட்டு, திரும்பினாள்.

“நீ என்னை நேசித்தால்,” என்று அவள் சொன்னாள், “இதை எனக்காக செய்யலாம். நீ என்னை நேசிக்கவில்லை என்றால், சரி. ஆனால், உனக்கு ஒரு நண்பர் இருந்து, அவர் வந்தால், நான் அவரை வசதியாக உணர வைப்பேன்.” அவள் துண்டால் கைகளைத் துடைத்தாள்.

“எனக்கு எந்த நண்பர்களும் இல்லை,” என்று அவள் சொன்னாள். “புள்ளி. மேலும்,” என்று அவள் சொன்னாள், “கடவுளே, அவருடைய மனைவி இப்போதுதான் இறந்திருக்கிறார்! இது உனக்குப் புரியவில்லையா? அந்த மனிதர் தன் மனைவியை இழந்திருக்கிறார்!”

நான் பதில் சொல்லவில்லை. அவள் என்னிடம் குருட்டு மனிதரின் மனைவி பற்றி கொஞ்சம் சொல்லியிருந்தாள். அவள் பெயர் பியூலா. பியூலா! அது ஒரு கறுப்பு பெண்ணின் பெயர் போல இருக்கிறது.

“அவருடைய மனைவி கறுப்பினத்தவர் இல்லையா?” என்று கேட்டேன்.

“நீ பைத்தியமாகிவிட்டாயா?” என்று என் மனைவி சொன்னாள். “நீ திடீரென எதையோ திருப்பிவிட்டாயா?”

அவள் ஒரு உருளைக்கிழங்கை எடுத்தாள். அது தரையில் விழுந்து, அடுப்பின் கீழே உருண்டு சென்றதைப் பார்த்தேன்.

“உனக்கு என்ன ஆயிற்று?” என்று அவள் சொன்னாள். “நீ குடித்திருக்கிறாயா?”

“நான் வெறுமனே கேட்டேன்,” என்று சொன்னேன்.

அப்போது என் மனைவி எனக்கு வேண்டாத விவரங்களைச் சொல்ல ஆரம்பித்தாள். நான் ஒரு பானம் தயாரித்து, சமையலறை மேசையில் அமர்ந்து கேட்டேன். கதையின் துண்டுகள் ஒன்றிணைய ஆரம்பித்தன.

பியூலா, என் மனைவி அவருக்கு வேலை செய்வதை நிறுத்திய கோடையின் பிறகு, குருட்டு மனிதருக்கு வேலை செய்யச் சென்றாள். விரைவில், பியூலாவும் குருட்டு மனிதரும் ஒரு தேவாலயத் திருமணம் செய்து கொண்டார்கள். அது ஒரு சிறிய திருமணம் - முதலில் யார் இப்படி ஒரு திருமணத்துக்கு வர விரும்புவார்கள்? - அவர்கள் இருவர் மட்டும், பாதிரியாரும் அவருடைய மனைவியும். ஆனால், அது ஒரு தேவாலயத் திருமணம்தான். அதுதான் பியூலா விரும்பியது என்று அவர் சொன்னார். ஆனால், அப்போதே பியூலாவின் உடலில் புற்றுநோய் இருந்திருக்க வேண்டும். எட்டு ஆண்டுகள் பிரிக்க முடியாதவர்களாக - என் மனைவியின் வார்த்தை, “பிரிக்க முடியாதவர்கள்” - இருந்த பிறகு, பியூலாவின் உடல்நிலை வேகமாக மோசமடைந்தது. சியாட்டில் மருத்துவமனை அறையில் அவள் இறந்தாள், குருட்டு மனிதர் படுக்கை அருகில் அமர்ந்து, அவள் கையைப் பிடித்திருந்தார். அவர்கள் திருமணம் செய்து, ஒன்றாக வாழ்ந்து, வேலை செய்து, ஒன்றாக தூங்கினார்கள் - செக்ஸ் வைத்திருக்கிறார்கள், நிச்சயமாக - பிறகு குருட்டு மனிதர் அவளைப் புதைக்க வேண்டியிருந்தது. இவை எல்லாம், அந்தப் பெண்ணின் தோற்றத்தை அவர் ஒருபோதும் பார்க்காமல். இது என் புரிதலுக்கு அப்பாற்பட்டது. இதைக் கேட்டு, சிறிது நேரம் குருட்டு மனிதருக்கு இரக்கம் தோன்றியது. பிறகு, இந்தப் பெண்ணின் வாழ்க்கை எவ்வளவு பரிதாபமாக இருந்திருக்கும் என்று நினைத்தேன். ஒரு பெண்ணை கற்பனை செய்து பாருங்கள், தன் காதலரின் கண்களில் தன்னை ஒருபோதும் பார்க்க முடியாதவள். ஒவ்வொரு நாளும் சென்று, தன் காதலரிடம் இருந்து ஒரு சிறிய பாராட்டுக் கூட பெற முடியாதவள். ஒரு பெண்ணின் முகத்தில் உள்ள மகிழ்ச்சியோ, துயரமோ, அவரால் ஒருபோதும் புரிந்து கொள்ள முடியாது. மேக்கப் போட்டாலும், போடாவிட்டாலும் - அவருக்கு என்ன வித்தியாசம்? அவள் விரும்பினால், ஒரு கண்ணில் பச்சை நிற கண்ணிழை, மூக்கில் ஒரு நேர்க்கோல், மஞ்சள் பேன்ட், ஊதா காலணிகள் அணியலாம், எந்த வித்தியாசமும் இல்லை. பிறகு, மரணத்தை நோக்கி செல்லும்போது, குருட்டு மனிதரின் கை அவள் கையில், அவருடைய குருட்டு கண்களில் கண்ணீர் - இப்போது நான் கற்பனை செய்கிறேன் - அவளுடைய கடைசி எண்ணம் இதுவாக இருக்கலாம்: அவர் ஒருபோதும் அவள் எப்படி இருக்கிறாள் என்று தெரிந்து கொள்ளவில்லை, அவள் மரணத்தை நோக்கி விரைந்து கொண்டிருக்கிறாள். ராபர்ட்டுக்கு ஒரு சிறிய காப்பீட்டுத் தொகையும், இருபது பெசோ மெக்ஸிகன் நாணயத்தின் பாதியும் மிச்சமிருந்தது. மற்ற பாதி அவளுடன் பெட்டியில் சென்றது. பரிதாபம்.

நேரம் வந்தபோது, என் மனைவி அவரை அழைத்து வர ரயில் நிலையத்திற்குச் சென்றாள். எனக்கு செய்ய எதுவும் இல்லை, காத்திருப்பது மட்டுமே - நிச்சயமாக, இதற்கு அவரையே குறை சொன்னேன் - நான் ஒரு பானம் அருந்திக் கொண்டு டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன், அப்போது ஒரு கார் வீட்டு முற்றத்தில் நிற்கும் சத்தம் கேட்டது. நான் பானத்துடன் சோபாவிலிருந்து எழுந்து, ஜன்னலுக்கு சென்று பார்த்தேன்.

என் மனைவி சிரித்துக் கொண்டே காரை விட்டு இறங்குவதைப் பார்த்தேன். அவள் கதவை மூடினாள். அவள் முகத்தில் இன்னும் ஒரு புன்னகை இருந்தது. ஆச்சரியமாக இருந்தது. அவள் காரின் மறுபக்கம் சென்று, அங்கு குருட்டு மனிதர் ஏற்கனவே இறங்க ஆரம்பித்திருந்தார். இந்தக் குருட்டு மனிதர், இதைப் பாருங்கள், முழு தாடியுடன் இருந்தார்! ஒரு குருட்டு மனிதருக்கு தாடி! இது அதிகமாக இருக்கிறது, நான் சொல்கிறேன். குருட்டு மனிதர் பின்புற இருக்கையில் இருந்து ஒரு பெட்டியை இழுத்து எடுத்தார். என் மனைவி அவர் கையைப் பிடித்து, கார் கதவை மூடி, பேசிக் கொண்டே, அவரை முற்றத்து வழியாக, பின்னர் முன் தாழ்வாரத்து படிகளில் ஏற்றினாள். நான் டிவியை அணைத்தேன். பானத்தை முடித்து, கிளாஸை கழுவி, கைகளைத் துடைத்தேன். பிறகு கதவுக்கு சென்றேன்.

என் மனைவி சொன்னாள், “இவரை உனக்கு அறிமுகப்படுத்த விரும்புகிறேன், ராபர்ட். ராபர்ட், இவர் என் கணவர். இவரைப் பற்றி உன்னிடம் எல்லாம் சொல்லியிருக்கிறேன்.” அவள் முகம் பிரகாசித்தது. அவள் அந்தக் குருட்டு மனிதரின் கோட்டு கையைப் பிடித்திருந்தாள்.

குருட்டு மனிதர் தன் பெட்டியை விட்டு, கையை உயர்த்தினார்.

நான் அதைப் பிடித்தேன். அவர் என் கையை இறுக்கமாகப் பிடித்து, வைத்திருந்து, பிறகு விட்டார்.

“நாம் ஏற்கனவே சந்தித்தது போல் உணர்கிறேன்,” என்று அவர் உரத்த குரலில் சொன்னார்.

“அப்படியே,” என்று சொன்னேன். வேறு என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை. பிறகு சொன்னேன், “வரவேற்கிறேன். உங்களைப் பற்றி நிறைய கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்.” நாங்கள் ஒரு சிறு குழுவாக, தாழ்வாரத்திலிருந்து வாழ்க்கை அறைக்கு நகர்ந்தோம், என் மனைவி அவரை கையால் வழிநடத்தினாள். குருட்டு மனிதர் மறு கையில் தன் பெட்டியை வைத்திருந்தார். என் மனைவி, “இங்கே இடதுபுறம், ராபர்ட். அப்படித்தான். இங்கே உட்கார். இது சோபா. இந்த சோபாவை இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்பு வாங்கினோம்,” என்று சொன்னாள்.

நான் பழைய சோபா பற்றி ஏதோ சொல்ல ஆரம்பித்தேன். அந்த பழைய சோபா எனக்குப் பிடித்திருந்தது. ஆனால், நான் எதுவும் சொல்லவில்லை. பிறகு, ஹட்சன் ஆற்றின் அழகிய ரயில் பயணம் பற்றி சிறு பேச்சு பேசலாம் என்று நினைத்தேன். நியூயார்க் செல்லும்போது, ரயிலின் வலது பக்கத்தில் உட்கார வேண்டும், நியூயார்க்கிலிருந்து வரும்போது இடது பக்கத்தில்.

“ரயில் பயணம் நன்றாக இருந்ததா?” என்று சொன்னேன். “மூலமாக, நீங்கள் ரயிலின் எந்தப் பக்கத்தில் உட்கார்ந்தீர்கள்?”

“என்ன கேள்வி இது, எந்தப் பக்கம்?” என்று என் மனைவி சொன்னாள். “எந்தப் பக்கம் இருந்தால் என்ன?” என்று சொன்னாள்.

“நான் வெறுமனே கேட்டேன்,” என்று சொன்னேன்.

“வலது பக்கம்,” என்று குருட்டு மனிதர் சொன்னார். “கிட்டத்தட்ட நாற்பது ஆண்டுகளாக நான் ரயிலில் பயணிக்கவில்லை. நான் குழந்தையாக இருந்தபோது, என் பெற்றோருடன். அது நீண்ட காலம். அந்த உணர்வை நான் கிட்டத்தட்ட மறந்துவிட்டேன். இப்போது என் தாடியில் குளிர்காலம் இருக்கிறது,” என்று அவர் சொன்னார். “எனக்கு அப்படித்தான் சொன்னார்கள். நான் கம்பீரமாக இருக்கிறேனா, அன்பே?” என்று குருட்டு மனிதர் என் மனைவியிடம் சொன்னார்.

“நீ கம்பீரமாக இருக்கிறாய், ராபர்ட்,” என்று அவள் சொன்னாள். “ராபர்ட்,” என்று சொன்னாள். “ராபர்ட், உன்னைப் பார்ப்பது மிகவும் நன்றாக இருக்கிறது.”

என் மனைவி இறுதியாக குருட்டு மனிதரிடமிருந்து கண்களை எடுத்து என்னைப் பார்த்தாள். அவள் பார்த்தது அவளுக்கு பிடிக்கவில்லை என்று உணர்ந்தேன். நான் தோள்களை உயர்த்தினேன்.

நான் இதுவரை ஒரு குருட்டு மனிதரை சந்தித்ததோ, நேரடியாக அறிந்ததோ இல்லை. இந்தக் குருட்டு மனிதர் தன் நாற்பதுகளின் இறுதியில் இருந்தார், குண்டாக, வழுக்கை விழுந்தவர், தோள்களில் பெரிய பாரத்தை சுமப்பது போல் கூன் விழுந்திருந்தார். அவர் பழுப்பு நிற பேன்ட், பழுப்பு நிற காலணிகள், இளம் பழுப்பு நிற சட்டை, டை, விளையாட்டு கோட் அணிந்திருந்தார். நேர்த்தியாக. அவருக்கு முழு தாடியும் இருந்தது. ஆனால், அவர் கைத்தடி பயன்படுத்தவில்லை, கருப்பு கண்ணாடியும் அணியவில்லை. குருடர்களுக்கு கருப்பு கண்ணாடி அவசியம் என்று எப்போதும் நினைத்திருந்தேன். உண்மையில், அவர் ஒரு ஜோடி அணிந்திருக்க வேண்டும் என்று விரும்பினேன். முதல் பார்வையில், அவர் கண்கள் மற்றவர்களின் கண்கள் போலவே இருந்தன. ஆனால், நெருக்கமாகப் பார்த்தால், அவற்றில் ஏதோ வித்தியாசம் இருந்தது. கருவிழியில் அதிக வெண்மை இருந்தது, ஒரு விஷயமாக, மற்றும் கண்மணிகள் அவருக்கு தெரியாமலோ, நிறுத்த முடியாமலோ, கண்ணோட்டத்தில் நகர்ந்து கொண்டிருந்தன. பயமுறுத்தும். அவர் முகத்தை உற்றுப் பார்க்கும்போது, இடது கண்மணி அவர் மூக்கை நோக்கி திரும்புவதையும், மற்றொரு கண் ஒரே இடத்தில் இருக்க முயற்சிப்பதையும் பார்த்தேன். ஆனால், அது வெறும் முயற்சிதான், ஏனெனில் அந்தக் கண் அவர் விரும்பாமலே அலைந்து கொண்டிருந்தது.

நான் சொன்னேன், “உங்களுக்கு ஒரு பானம் எடுத்து வருகிறேன். உங்களுக்கு எது பிடிக்கும்? எங்களிடம் எல்லாமே கொஞ்சம் இருக்கிறது. இது எங்கள் பொழுதுபோக்குகளில் ஒன்று.”

“பப், நான் ஸ்காட்ச் மனிதன்,” என்று அவர் தன் பெரிய குரலில் வேகமாக சொன்னார்.

“சரி,” என்று சொன்னேன். பப்! “நிச்சயமாக நீங்கள் அப்படித்தான். நான் அறிந்தேன்.”

அவர் தன் விரல்களால் சோபாவின் அருகில் இருந்த பெட்டியைத் தொட்டார். அவர் தன் இடத்தை அறிந்து கொண்டிருந்தார். அதற்காக நான் அவரைக் குறை சொல்லவில்லை.

“அதை உங்கள் அறைக்கு எடுத்துச் செல்கிறேன்,” என்று என் மனைவி சொன்னாள்.

“இல்லை, பரவாயில்லை,” என்று குருட்டு மனிதர் உரத்த குரலில் சொன்னார். “நான் மேலே செல்லும்போது எடுத்துச் செல்லலாம்.”

“ஸ்காட்சுடன் கொஞ்சம் தண்ணீர்?” என்று சொன்னேன்.

“மிகக் கொஞ்சம்,” என்று அவர் சொன்னார்.

“நான் அறிந்தேன்,” என்று சொன்னேன்.

அவர் சொன்னார், “ஒரு சிறு துளி. ஐரிஷ் நடிகர், பாரி பிட்ஸ்ஜெரால்ட்? நான் அந்த மனிதர் போல. அவர் சொன்னார், நான் தண்ணீர் குடிக்கும்போது தண்ணீர் குடிப்பேன், விஸ்கி குடிக்கும்போது விஸ்கி குடிப்பேன்.” என் மனைவி சிரித்தாள். குருட்டு மனிதர் தன் கையை தாடிக்கு அடியில் கொண்டு சென்றார். அவர் தாடியை மெதுவாக உயர்த்தி, பிறகு விடுவித்தார்.

நான் மூன்று பெரிய கிளாஸ்களில் ஸ்காட்ச் பானங்களைத் தயாரித்தேன், ஒவ்வொன்றிலும் ஒரு துளி தண்ணீர் கலந்து. பிறகு நாங்கள் வசதியாக அமர்ந்து, ராபர்ட்டின் பயணங்களைப் பற்றிப் பேசினோம். முதலில், மேற்கு கடற்கரையிலிருந்து கனெக்டிகட்டுக்கு நீண்ட விமானப் பயணம், அதைப் பற்றி பேசினோம். பிறகு, கனெக்டிகட்டிலிருந்து இங்கு ரயில் பயணம். அந்தப் பயணத்தைப் பற்றி பேசியபோது இன்னொரு பானம் அருந்தினோம்.

நான் எங்கோ படித்தது நினைவுக்கு வந்தது, குருடர்கள் புகைப்பிடிக்க மாட்டார்கள் என்று, ஏனெனில், அவர்கள் வெளியேற்றும் புகையைப் பார்க்க முடியாது என்று ஒரு ஊகம் இருந்தது. குருடர்களைப் பற்றி நான் அறிந்தது அவ்வளவுதான் என்று நினைத்தேன். ஆனால், இந்தக் குருட்டு மனிதர் தன் சிகரெட்டை முழுவதும் புகைத்து முடித்து, பிறகு இன்னொரு சிகரெட்டைப் பற்றவைத்தார். இந்தக் குருட்டு மனிதர் புகைத்தட்டை நிரப்பினார், என் மனைவி அதை காலி செய்தாள்.

நாங்கள் இரவு உணவுக்கு மேசையில் அமர்ந்தபோது, இன்னொரு பானம் அருந்தினோம். என் மனைவி ராபர்ட்டின் தட்டில் க்யூப் ஸ்டீக், உருளைக்கிழங்கு கிராட்டின், பச்சை பீன்ஸ் ஆகியவற்றை குவித்து வைத்தாள். நான் அவருக்கு இரண்டு ரொட்டித் துண்டுகளில் வெண்ணெய் தடவிக் கொடுத்தேன். “இதோ உங்களுக்கு ரொட்டியும் வெண்ணெயும்,” என்று சொன்னேன். நான் என் பானத்தில் ஒரு மிடறு விழுங்கினேன். “இப்போது பிரார்த்தனை செய்வோம்,” என்று சொன்னேன். குருட்டு மனிதர் தலை கவிழ்ந்தார். என் மனைவி வாய் திறந்து என்னைப் பார்த்தாள். “தொலைபேசி ஒலிக்காமலும், உணவு ஆறாமலும் இருக்கப் பிரார்த்திப்போம்,” என்று சொன்னேன்.

நாங்கள் உண்ண ஆரம்பித்தோம். மேசையில் இருந்த எல்லாவற்றையும் உண்டோம். நாளை இல்லை என்று உண்பது போல உண்டோம். நாங்கள் பேசவில்லை. உண்டோம். வேகமாக உண்டோம். மேசையை மேய்ந்தோம். நாங்கள் தீவிரமாக உண்ணுவதில் மூழ்கியிருந்தோம். குருட்டு மனிதர் உடனடியாக தன் உணவுகளைக் கண்டுபிடித்தார், தட்டில் எல்லாம் எங்கே இருக்கிறது என்று அவருக்கு தெரிந்திருந்தது. அவர் கத்தியையும் முள்கரண்டியையும் பயன்படுத்தி இறைச்சியை வெட்டுவதை நான் வியப்புடன் பார்த்தேன். அவர் இரண்டு இறைச்சித் துண்டுகளை வெட்டி, முள்கரண்டியால் வாயில் வைத்து, பிறகு உருளைக்கிழங்கு கிராட்டின், பீன்ஸ் என்று தொடர்ந்தார், பிறகு வெண்ணெய் தடவிய ரொட்டியை ஒரு துண்டு கிழித்து உண்டார். இதை ஒரு பெரிய மிடறு பாலுடன் முடித்தார். அவர் அவ்வப்போது விரல்களைப் பயன்படுத்துவது அவரைப் பாதிக்கவில்லை.

நாங்கள் எல்லாவற்றையும் முடித்தோம், அரை ஸ்ட்ராபெரி பை உட்பட.

சில நொடிகள், நாங்கள் அதிர்ச்சியடைந்தவர்கள் போல் அமர்ந்திருந்தோம். எங்கள் முகங்களில் வியர்வை முத்துகள் தோன்றின. இறுதியாக, நாங்கள் மேசையிலிருந்து எழுந்து, அழுக்குத் தட்டுகளை அப்படியே விட்டுவிட்டு, பின்னோக்கி பார்க்காமல் வாழ்க்கை அறைக்குத் திரும்பி, மீண்டும் எங்கள் இடங்களில் அமர்ந்தோம். ராபர்ட்டும் என் மனைவியும் சோபாவில் அமர்ந்தனர். நான் பெரிய நாற்காலியில் அமர்ந்தேன். அவர்கள் கடந்த பத்து ஆண்டுகளில் அவர்களுக்கு நடந்த முக்கிய விஷயங்களைப் பற்றி பேசும்போது, நாங்கள் இன்னும் இரண்டு மூன்று பானங்கள் அருந்தினோம். பெரும்பாலும், நான் கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன். அவ்வப்போது நானும் பேச்சில் இணைந்தேன். நான் அறையை விட்டு வெளியேறிவிட்டதாக அவர் நினைக்கக் கூடாது, நான் விலக்கப்பட்டதாக என் மனைவி நினைக்கக் கூடாது என்று விரும்பினேன். அவர்கள் அவர்களுக்கு - அவர்களுக்கு! - நடந்தவற்றைப் பற்றி பேசினார்கள், கடந்த பத்து ஆண்டுகளில். என் மனைவியின் இனிய உதடுகளில் என் பெயரைக் கேட்க நான் வீணாகக் காத்திருந்தேன்: “பிறகு என் அன்பு கணவர் என் வாழ்க்கையில் வந்தார்” - இப்படி ஏதாவது. ஆனால், அப்படி எதையும் கேட்கவில்லை. ராபர்ட் பற்றி மேலும் பேச்சு. ராபர்ட் எல்லாவற்றையும் கொஞ்சம் செய்திருப்பது போல் தோன்றியது, ஒரு குருட்டு எல்லாம் தெரிந்தவர். ஆனால், சமீபத்தில் அவரும் அவர் மனைவியும் ஒரு ஆம்வே விநியோகம் செய்து, அதிலிருந்து, நான் புரிந்து கொண்டபடி, அவர்கள் வாழ்க்கையை ஓட்டினார்கள். குருட்டு மனிதர் ஒரு அமெச்சூர் ரேடியோ ஆபரேட்டராகவும் இருந்தார். அவர் தன் உரத்த குரலில், குவாம், பிலிப்பைன்ஸ், அலாஸ்கா, டஹிடி ஆகிய இடங்களில் உள்ள மற்ற ஆபரேட்டர்களுடன் பேசிய உரையாடல்களைப் பற்றி பேசினார். அவர் அங்கு செல்ல விரும்பினால், அங்கு அவருக்கு நிறைய நண்பர்கள் இருப்பார்கள் என்று சொன்னார். அவ்வப்போது, அவர் தன் குருட்டு முகத்தை என்னை நோக்கி திருப்பி, தாடிக்கு அடியில் கையை வைத்து, ஏதாவது கேட்பார். நான் என் தற்போதைய வேலையில் எவ்வளவு காலம் இருக்கிறேன்? (மூன்று ஆண்டுகள்.) எனக்கு வேலை பிடிக்குமா? (பிடிக்கவில்லை.) நான் அதில் தொடரப் போகிறேனா? (வேறு வழிகள் என்ன?) இறுதியாக, அவர் சோர்ந்து கொண்டிருப்பதாக நினைத்தபோது, நான் எழுந்து டிவியை ஆன் செய்தேன்.

என் மனைவி என்னை எரிச்சலுடன் பார்த்தாள். அவள் கோபத்தை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தாள். பிறகு அவள் குருட்டு மனிதரைப் பார்த்து, “ராபர்ட், உனக்கு டிவி இருக்கிறதா?” என்று கேட்டாள்.

குருட்டு மனிதர் சொன்னார், “அன்பே, எனக்கு இரண்டு டிவிகள் இருக்கின்றன. ஒரு வண்ண டிவி, ஒரு கருப்பு-வெள்ளை, பழைய ஒரு பொருள். வேடிக்கையாக இருக்கிறது, ஆனால் நான் டிவியை ஆன் செய்யும்போது, எப்போதும் ஆன் செய்கிறேன், வண்ண டிவியை ஆன் செய்கிறேன். வேடிக்கையாக இருக்கிறது, இல்லையா?”

அதற்கு என்ன சொல்வது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. எனக்கு எந்த கருத்தும் இல்லை. அதனால், நான் செய்தி நிகழ்ச்சியைப் பார்த்து, தொகுப்பாளர் சொல்வதைக் கேட்க முயற்சித்தேன்.

“இது ஒரு வண்ண டிவி,” என்று குருட்டு மனிதர் சொன்னார். “எப்படி என்று கேட்காதே, ஆனால் எனக்கு தெரியும்.”

“நாங்கள் சிறிது காலத்திற்கு முன்பு இதை மாற்றினோம்,” என்று சொன்னேன்.

குருட்டு மனிதர் தன் பானத்தை மீண்டும் ஒரு முறை சுவைத்தார். அவர் தன் தாடியை உயர்த்தி, முகர்ந்து, பிறகு விடுவித்தார். அவர் சோபாவில் முன்னால் சாய்ந்தார். புகைத்தட்டை காபி மேசையில் வைத்து, பிறகு லைட்டரால் சிகரெட்டைப் பற்றவைத்தார். அவர் சோபாவில் பின்னால் சாய்ந்து, கால்களை கணுக்கால் மீது போட்டார்.

என் மனைவி தன் வாயை மூடி, பிறகு கொட்டாவி விட்டாள். அவள் நீட்டி முழங்கினாள். “நான் மேலே சென்று என் கவுனை அணிந்து கொள்கிறேன். வேறு ஏதாவது மாற்றிக் கொள்கிறேன். ராபர்ட், நீ இங்கு வசதியாக இரு,” என்று சொன்னாள்.

“நான் வசதியாக இருக்கிறேன்,” என்று குருட்டு மனிதர் சொன்னார்.

“நீ இந்த வீட்டில் வசதியாக உணர வேண்டும் என்று விரும்புகிறேன்,” என்று அவள் சொன்னாள்.

“நான் வசதியாக இருக்கிறேன்,” என்று குருட்டு மனிதர் சொன்னார்.

அவள் அறையை விட்டு சென்ற பிறகு, நானும் அவரும் வானிலை அறிக்கையைக் கேட்டோம், பிறகு விளையாட்டு சுருக்கத்தைக் கேட்டோம். அப்போது அவள் நீண்ட நேரம் சென்றிருந்ததால், அவள் திரும்பி வருவாளா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. அவள் படுக்கச் சென்றிருக்கலாம் என்று நினைத்தேன். அவள் மீண்டும் கீழே வந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று விரும்பினேன். ஒரு குருட்டு மனிதருடன் தனியாக இருக்க விரும்பவில்லை. நான் அவரிடம் இன்னொரு பானம் வேண்டுமா என்று கேட்டேன், அவர் “நிச்சயமாக” என்றார். பிறகு, அவரிடம் என்னுடன் கொஞ்சம் கஞ்சா புகைக்க விரும்புகிறாரா என்று கேட்டேன். நான் ஒரு சுருட்டு உருட்டியதாகச் சொன்னேன். உண்மையில் உருட்டவில்லை, ஆனால் இரண்டு நிமிடத்தில் உருட்டத் திட்டமிட்டேன்.

“நான் உன்னுடன் கொஞ்சம் முயற்சிக்கிறேன்,” என்று அவர் சொன்னார்.

“சரியானது,” என்று சொன்னேன். “இதுதான் சரியான பொருள்.”

நான் எங்கள் பானங்களை எடுத்து வந்து, அவருடன் சோபாவில் அமர்ந்தேன். பிறகு இரண்டு பருமனான சுருட்டுகளை உருட்டினேன். ஒன்றைப் பற்றவைத்து, அவருக்கு கொடுத்தேன். அவரது விரல்களுக்கு அதைக் கொண்டு சென்றேன். அவர் அதை எடுத்து, உள்ளிழுத்தார்.

“முடிந்தவரை நீண்ட நேரம் பிடித்து வை,” என்று சொன்னேன். அவருக்கு இது பற்றி ஒன்றும் தெரியாது என்று என்னால் உணர முடிந்தது.

என் மனைவி இளஞ்சிவப்பு கவுனும், இளஞ்சிவப்பு செருப்புகளும் அணிந்து கீழே திரும்பி வந்தாள்.

“இது என்ன வாசனை?” என்று அவள் கேட்டாள்.

“நாங்கள் கொஞ்சம் கஞ்சா புகைக்கலாம் என்று நினைத்தோம்,” என்று சொன்னேன்.

என் மனைவி என்னை ஒரு காட்டுமிராண்டித்தனமான பார்வை பார்த்தாள். பிறகு குருட்டு மனிதரைப் பார்த்து, “ராபர்ட், நீ புகைப்பிடிப்பாய் என்று எனக்குத் தெரியாது,” என்று சொன்னாள்.

அவர் சொன்னார், “இப்போது புகைக்கிறேன், அன்பே. எல்லாவற்றுக்கும் ஒரு முதல் முறை இருக்கிறது. ஆனால், இன்னும் எதையும் உணரவில்லை.”

“இது மிகவும் மென்மையானது,” என்று சொன்னேன். “இது லேசானது. இது உன்னால் பகுத்தறிவுடன் இருக்கக் கூடிய கஞ்சா,” என்று சொன்னேன். “இது உன்னைக் குழப்பாது.”

“அப்படி இல்லை, பப்,” என்று அவர் சொல்லி சிரித்தார்.

என் மனைவி குருட்டு மனிதருக்கும் எனக்கும் இடையில் சோபாவில் அமர்ந்தாள். நான் அவளுக்கு சுருட்டைக் கொடுத்தேன். அவள் அதை எடுத்து, ஒரு முறை இழுத்து, பிறகு எனக்குத் திருப்பிக் கொடுத்தாள். “இது எந்தப் பக்கம் செல்கிறது?” என்று அவள் சொன்னாள். பிறகு, “நான் இதைப் புகைக்கக் கூடாது. என் கண்கள் ஏற்கனவே மூடிக்கொண்டிருக்கின்றன. அந்த இரவு உணவு என்னை முடித்துவிட்டது. நான் இவ்வளவு உண்ணக் கூடாது,” என்று சொன்னாள்.

“இது ஸ்ட்ராபெரி பை தான்,” என்று குருட்டு மனிதர் சொன்னார். “அதுதான் இதற்குக் காரணம்,” என்று சொல்லி, தன் பெரிய சிரிப்பைச் சிரித்தார். பிறகு தலையை அசைத்தார்.

“இன்னும் ஸ்ட்ராபெரி பை இருக்கிறது,” என்று சொன்னேன்.

“இன்னும் கொஞ்சம் வேண்டுமா, ராபர்ட்?” என்று என் மனைவி கேட்டாள்.

“ஒருவேளை சிறிது நேரம் கழித்து,” என்று அவர் சொன்னார்.

நாங்கள் டிவிக்கு கவனம் செலுத்தினோம். என் மனைவி மீண்டும் கொட்டாவி விட்டாள். “ராபர்ட், நீ படுக்கப் போக விரும்பும்போது, உன் படுக்கை தயாராக இருக்கிறது. உனக்கு ஒரு நீண்ட நாளாக இருந்திருக்கும் என்று எனக்குத் தெரியும். படுக்கத் தயாரானால், சொல்லு,” என்று சொன்னாள். அவள் அவர் கையை இழுத்தாள். “ராபர்ட்?”

அவர் உணர்ந்து, “நான் மிகவும் நல்ல நேரம் செலவிட்டேன். இது குரல் பதிவுகளை விட சிறந்தது, இல்லையா?” என்று சொன்னார்.

நான், “உனக்கு வருகிறது,” என்று சொல்லி, சுருட்டை அவர் விரல்களுக்கு இடையில் வைத்தேன். அவர் உள்ளிழுத்து, புகையைப் பிடித்து வைத்து, பிறகு வெளியே விட்டார். அவர் ஒன்பது வயதிலிருந்து இதைச் செய்வது போல் இருந்தது.

“நன்றி, பப்,” என்று அவர் சொன்னார். “ஆனால், இது எனக்கு போதும் என்று நினைக்கிறேன். இப்போது இதை உணர ஆரம்பித்திருக்கிறேன்,” என்று சொன்னார். அவர் எரியும் சுருட்டை என் மனைவிக்கு நீட்டினார்.

“எனக்கும் அப்படித்தான்,” என்று அவள் சொன்னாள். “அதே. நானும்.” அவள் சுருட்டை எடுத்து, எனக்கு திருப்பிக் கொடுத்தாள். “நான் இங்கு உங்களுக்கு இடையில் கொஞ்ச நேரம் கண்களை மூடி உட்காரப் போகிறேன். ஆனால், நான் உங்களைத் தொந்தரவு செய்ய மாட்டேன், சரியா? உங்களில் ஒருவருக்கு இது தொந்தரவாக இருந்தால், சொல்லுங்கள். இல்லையென்றால், நீங்கள் படுக்கப் போகும் வரை நான் இங்கு கண்களை மூடி உட்கார்ந்திருப்பேன்,” என்று சொன்னாள். “ராபர்ட், உன் படுக்கை தயாராக இருக்கிறது. அது எங்கள் அறைக்கு அருகில், படிக்கட்டுகளின் மேல். நீ தயாரானால், நாங்கள் உன்னை அழைத்துச் செல்வோம். நான் தூங்கினால், நீங்கள் என்னை எழுப்புங்கள்,” என்று சொல்லி, கண்களை மூடி தூங்கிவிட்டாள்.

செய்தி நிகழ்ச்சி முடிந்தது. நான் எழுந்து, சேனலை மாற்றினேன். மீண்டும் சோபாவில் அமர்ந்தேன். என் மனைவி சோர்ந்து போயிருக்கக் கூடாது என்று விரும்பினேன். அவள் தலை சோபாவின் பின்புறத்தில் சாய்ந்து, வாய் திறந்திருந்தது. அவள் திரும்பியதால், அவள் கவுன் கால்களிலிருந்து விலகி, ஒரு கவர்ச்சியான தொடை தெரிந்தது. நான் அவள் கவுனை மீண்டும் மூட முயன்றேன், அப்போது குருட்டு மனிதரைப் பார்த்தேன். என்ன ஆனாலும்! நான் மீண்டும் கவுனைத் திறந்தேன்.

“ஸ்ட்ராபெரி பை வேண்டும்போது சொல்லு,” என்று சொன்னேன்.

“சொல்கிறேன்,” என்று அவர் சொன்னார்.

நான் சொன்னேன், “நீ களைத்திருக்கிறாயா? உன்னை உன் படுக்கைக்கு அழைத்துச் செல்லவா? படுக்கத் தயாரா?”

“இன்னும் இல்லை,” என்று அவர் சொன்னார். “இல்லை, நான் உன்னுடன் இருப்பேன், பப். அது சரியாக இருந்தால். நீ படுக்கப் போகும் வரை நான் விழித்திருப்பேன். நமக்கு பேச வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை. என்ன சொல்கிறேன் என்று புரிகிறதா? நானும் அவளும் மாலை முழுவதும் ஆக்கிரமித்துவிட்டதாக உணர்கிறேன்.” அவர் தன் தாடியை உயர்த்தி, விடுவித்தார். தன் சிகரெட்டையும் லைட்டரையும் எடுத்தார்.

“பரவாயில்லை,” என்று சொன்னேன். பிறகு, “நிறுவனத்திற்கு மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறேன்,” என்று சொன்னேன்.

நானும் அப்படித்தான் இருந்தேன் என்று நினைக்கிறேன். ஒவ்வொரு இரவும் நான் கஞ்சா புகைத்து, முடிந்தவரை விழித்திருந்து, பிறகு தூங்குவேன். நானும் என் மனைவியும் ஒரே நேரத்தில் படுக்கைக்கு செல்வது அரிது. நான் தூங்கும்போது, இந்தக் கனவுகள் வரும். சில சமயம் ஒரு கனவிலிருந்து எழும்போது, என் இதயம் பயங்கரமாகத் துடிக்கும்.

டிவியில் தேவாலயம் மற்றும் நடுக் காலங்கள் பற்றி ஏதோ ஒரு நிகழ்ச்சி ஓடிக்கொண்டிருந்தது. வழக்கமான டிவி நிகழ்ச்சி இல்லை. வேறு ஏதாவது பார்க்க விரும்பினேன். மற்ற சேனல்களுக்கு மாற்றினேன். ஆனால், அங்கும் எதுவும் இல்லை. அதனால், முதல் சேனலுக்கு திரும்பி, மன்னிப்பு கேட்டேன்.

“பப், பரவாயில்லை,” என்று குருட்டு மனிதர் சொன்னார். “எனக்கு இது நல்லது. நீ பார்க்க விரும்புவது எதுவாக இருந்தாலும் சரி. நான் எப்போதும் ஏதாவது கற்றுக்கொள்கிறேன். கற்றல் ஒருபோதும் முடிவதில்லை. இன்று இரவு ஏதாவது கற்றுக்கொள்வது என்னை பாதிக்காது. எனக்கு காதுகள் இருக்கின்றன,” என்று சொன்னார்.

நாங்கள் சிறிது நேரம் எதுவும் பேசவில்லை. அவர் முன்னால் சாய்ந்து, தலை என்னை நோக்கி திரும்பி, வலது காது டிவியை நோக்கி இருந்தது, இது மிகவும் அசௌகரியமாக இருந்தது. அவ்வப்போது அவர் கண்ணிமைகள் தாழ்ந்து, பிறகு மீண்டும் திறந்தன. அவ்வப்போது அவர் விரல்களை தாடியில் வைத்து இழுத்தார், டிவியில் கேட்பவற்றைப் பற்றி யோசிப்பது போல் இருந்தது.

திரையில், தலைமுடி மறைக்கும் ஆடை அணிந்த ஆண்கள் குழு, எலும்புக்கூடு உடைகள் அணிந்தவர்களாலும், பிசாசு உடைகள் அணிந்தவர்களாலும் தாக்கப்பட்டனர். பிசாசு உடைகள் அணிந்தவர்கள் பிசாசு முகமூடிகள், கொம்புகள், நீண்ட வால்களை அணிந்திருந்தனர். இந்த அணிவகுப்பு ஒரு ஊர்வலத்தின் பகுதியாக இருந்தது. ஒரு ஆங்கிலேயர் இது ஆண்டுக்கு ஒருமுறை ஸ்பெயினில் நடைபெறுவதாகச் சொன்னார். நான் குருட்டு மனிதருக்கு நடப்பவற்றை விளக்க முயற்சித்தேன்.

“எலும்புக்கூடுகள்,” என்று அவர் சொன்னார். “எலும்புக்கூடுகள் பற்றி எனக்குத் தெரியும்,” என்று சொல்லி, தலையசைத்தார்.

டிவியில் ஒரு கதீட்ரல் காட்டப்பட்டது. பிறகு மற்றொரு கதீட்ரல் மெதுவாக நீண்ட நேரம் காட்டப்பட்டது. இறுதியாக, படங்கள் பாரிஸில் உள்ள புகழ்பெற்ற கதீட்ரலுக்கு மாறின, அதன் பறக்கும் ஆதாரங்களும், மேகங்களைத் தொடும் கூர்முனைகளும் இருந்தன. கேமரா பின்னால் இழுக்கப்பட்டு, நகரின் வான்கோடுக்கு மேலே உயர்ந்து நிற்கும் முழு கதீட்ரலையும் காட்டியது.

சில சமயங்களில், விஷயத்தை விளக்கிக்கொண்டிருந்த ஆங்கிலேயர் பேச்சை நிறுத்தி, கேமராவை கதீட்ரல்களின் மேல் அலைவது போல் விடுவார். அல்லது கேமரா கிராமப்புறங்களை சுற்றி, வயல்களில் எருதுகளுக்கு பின்னால் நடக்கும் ஆண்களைக் காட்டும். நான் முடிந்தவரை காத்திருந்தேன். பிறகு ஏதாவது சொல்ல வேண்டும் என்று உணர்ந்தேன். “இப்போது இந்த கதீட்ரலின் வெளிப்புறத்தைக் காட்டுகிறார்கள். கார்காயில்கள். அரக்கர்கள் போல் செதுக்கப்பட்ட சிறிய சிலைகள். இப்போது அவர்கள் இத்தாலியில் இருப்பார்கள் என்று நினைக்கிறேன். ஆமாம், இத்தாலியில். இந்த ஒரு தேவாலயத்தின் சுவர்களில் ஓவியங்கள் இருக்கின்றன,” என்று சொன்னேன்.

“அவை ஃப்ரெஸ்கோ ஓவியங்களா, பப்?” என்று அவர் கேட்டார், தன் பானத்தில் ஒரு மிடறு அருந்தினார்.

நான் என் கிளாஸை எடுத்தேன். ஆனால், அது காலியாக இருந்தது. நினைவில் இருப்பவற்றை நினைவு கூர முயற்சித்தேன். “நீங்கள் என்னிடம் ஃப்ரெஸ்கோக்கள் என்றால் என்ன என்று கேட்கிறீர்களா?” என்று சொன்னேன். “இது ஒரு நல்ல கேள்வி. எனக்குத் தெரியவில்லை.”

கேமரா லிஸ்பனுக்கு வெளியே உள்ள ஒரு கதீட்ரலுக்கு நகர்ந்தது. பிரெஞ்சு மற்றும் இத்தாலிய கதீட்ரல்களுடன் ஒப்பிடும்போது போர்ச்சுகீசிய கதீட்ரலில் வித்தியாசங்கள் அவ்வளவு பெரியவை இல்லை. ஆனால், அவை இருந்தன. பெரும்பாலும் உட்புற விஷயங்கள். பிறகு எனக்கு ஏதோ தோன்றியது, “எனக்கு ஒரு விஷயம் தோன்றியது. கதீட்ரல் என்றால் என்ன என்று உங்களுக்கு ஏதாவது யோசனை இருக்கிறதா? அதாவது, அவை எப்படி இருக்கும்? என்னைப் புரிந்து கொள்கிறீர்களா? யாராவது உங்களிடம் கதீட்ரல் என்று சொன்னால், அவர்கள் எதைப் பற்றி பேசுகிறார்கள் என்று உங்களுக்கு ஏதாவது புரியுமா? உதாரணமாக, ஒரு பாப்டிஸ்ட் தேவாலயத்திற்கும் இதற்கும் உள்ள வித்தியாசம் தெரியுமா?” என்று கேட்டேன்.

அவர் புகையை வாயிலிருந்து சொட்ட விட்டார். “அவற்றை கட்டுவதற்கு நூற்றுக்கணக்கான தொழிலாளர்கள் ஐம்பது அல்லது நூறு ஆண்டுகள் எடுத்தார்கள் என்று எனக்குத் தெரியும்,” என்று சொன்னார். “நிச்சயமாக, அந்த மனிதர் சொன்னதை கேட்டேன். ஒரே குடும்பத்தின் பல தலைமுறைகள் ஒரு கதீட்ரலில் வேலை செய்தார்கள் என்று தெரியும். அதையும் அவர் சொன்னதை கேட்டேன். தங்கள் வாழ்நாள் வேலையை ஆரம்பித்தவர்கள், அவர்கள் தங்கள் வேலையின் முடிவை ஒருபோதும் பார்க்கவில்லை. அந்த வகையில், பப், அவர்கள் நம்மில் மற்றவர்களிடமிருந்து வேறுபட்டவர்கள் இல்லை, இல்லையா?” என்று சிரித்தார். பிறகு அவர் கண்ணிமைகள் மீண்டும் தாழ்ந்தன. அவர் தலை அசைந்தது. அவர் தூங்குவது போல் இருந்தது. ஒருவேளை அவர் தன்னை போர்ச்சுகலில் கற்பனை செய்து கொண்டிருக்கலாம். டிவி இப்போது மற்றொரு கதீட்ரலைக் காட்டியது. இது ஜெர்மனியில் இருந்தது. ஆங்கிலேயரின் குரல் தொடர்ந்து ஒலித்தது. “கதீட்ரல்கள்,” என்று குருட்டு மனிதர் சொன்னார். அவர் எழுந்து உட்கார்ந்து, தலையை முன்னும் பின்னும் அசைத்தார். “உண்மையைச் சொல்ல வேண்டுமென்றால், பப், நான் அறிந்தது இவ்வளவுதான். நான் இப்போது சொன்னவை. அவர் சொன்னவற்றை கேட்டவை. ஆனால், ஒருவேளை நீங்கள் ஒரு கதீட்ரலை எனக்கு விவரிக்க முடியுமா? நீங்கள் அதைச் செய்ய வேண்டும் என்று விரும்புகிறேன். உண்மையில் எனக்கு ஒரு நல்ல யோசனை இல்லை.”

நான் டிவியில் கதீட்ரல் காட்சியை உற்றுப் பார்த்தேன். இதை எப்படி விவரிக்க ஆரம்பிப்பது? ஆனால், என் உயிர் அதைச் சார்ந்திருப்பது போல் சொல்லுங்கள். ஒரு பைத்தியக்காரன் என் உயிருக்கு ஆபத்து என்று சொல்லி, இதைச் செய்ய வேண்டும் என்று கட்டாயப்படுத்துவது போல்.

காட்சி கிராமப்புறத்திற்கு மாறுவதற்கு முன், கதீட்ரலை மேலும் உற்றுப் பார்த்தேன். பயனில்லை. நான் குருட்டு மனிதரைப் பார்த்து, “முதலில், அவை மிகவும் உயரமானவை,” என்று சொன்னேன். அறையைச் சுற்றிப் பார்த்தேன். “அவை மிக உயரமாகச் செல்கின்றன. மேலே மேலே. வானத்தை நோக்கி. அவை மிகவும் பெரியவை, சிலவற்றுக்கு இந்த ஆதாரங்கள் தேவை. அவற்றை நிறுத்தி வைக்க, பேச்சு வழக்கில். இந்த ஆதாரங்களை பட்ரஸ்கள் என்று அழைக்கிறார்கள். ஏனோ, அவை எனக்கு வயடக்ட்களை நினைவூட்டுகின்றன. ஆனால், ஒருவேளை உங்களுக்கும் இது தெரியாது? சில சமயங்களில் கதீட்ரல்களின் முன்புறத்தில் பிசாசுகள் மற்றும் இதுபோன்றவை செதுக்கப்பட்டிருக்கும். சில சமயங்களில் பிரபுக்களும் பிரபுவம்பாள்களும். ஏன் என்று என்னிடம் கேட்காதீர்கள்,” என்று சொன்னேன்.

அவர் தலையசைத்தார். அவரது உடலின் மேல் பகுதி முழுவதும் முன்னும் பின்னும் அசைவது போல் இருந்தது.

“நான் நன்றாகச் செய்யவில்லை, இல்லையா?” என்று சொன்னேன்.

அவர் தலையசைப்பதை நிறுத்தி, சோபாவின் விளிம்பில் முன்னால் சாய்ந்தார். நான் சொல்வதைக் கேட்டுக்கொண்டே, அவர் தன் விரல்களை தாடியில் ஓடவிட்டார். நான் அவருக்கு புரியவைக்கவில்லை என்று என்னால் பார்க்க முடிந்தது. ஆனால், அவர் நான் தொடர்ந்து பேசுவதற்காக காத்திருந்தார். அவர் தலையசைத்தார், என்னை ஊக்குவிப்பது போல். நான் வேறு என்ன சொல்லலாம் என்று யோசித்தேன். “அவை உண்மையில் பெரியவை,” என்று சொன்னேன். “அவை மிகவும் பரந்தவை. அவை கற்களால் கட்டப்பட்டவை. சில சமயங்களில் மார்பிளாலும். அந்த பழைய காலங்களில், கதீட்ரல்களை கட்டும்போது, மனிதர்கள் கடவுளுக்கு நெருக்கமாக இருக்க விரும்பினார்கள். அந்த பழைய காலங்களில், கடவுள் ஒவ்வொருவரின் வாழ்க்கையிலும் முக்கியமான பகுதியாக இருந்தார். அவர்களின் கதீட்ரல் கட்டுமானத்திலிருந்து இதை உணர முடியும். மன்னிக்கவும்,” என்று சொன்னேன், “ஆனால், இதுதான் உங்களுக்கு நான் செய்யக்கூடிய சிறந்த விஷயம் என்று தோன்றுகிறது. நான் இதில் நல்லவன் இல்லை.”

“பரவாயில்லை, பப்,” என்று குருட்டு மனிதர் சொன்னார். “ஏய், கேள். நான் உன்னிடம் ஒரு கேள்வி கேட்பது உனக்கு பிடிக்காமல் இருக்காது என்று நம்புகிறேன். ஒரு கேள்வி கேட்கலாமா? ஒரு எளிய கேள்வி, ஆம் அல்லது இல்லை. நான் ஆர்வமாக இருக்கிறேன், இதில் எந்த தவறும் இல்லை. நீ என் புரவலன். ஆனால், நீ ஏதாவது மதம் சார்ந்தவனா என்று கேட்கலாமா? என் கேள்வி உனக்கு பிடிக்கவில்லையா?”

நான் தலையசைத்தேன். ஆனால், அவரால் அதைப் பார்க்க முடியவில்லை. ஒரு குருட்டு மனிதருக்கு கண்ணசைப்பதும் தலையசைப்பதும் ஒன்றுதான். “நான் அதில் நம்பிக்கை இல்லை என்று நினைக்கிறேன். எதிலும் இல்லை. சில சமயங்களில் இது கடினமாக இருக்கிறது. நான் என்ன சொல்கிறேன் என்று உனக்கு புரியுமா?”

“நிச்சயமாக புரிகிறது,” என்று அவர் சொன்னார்.

“சரி,” என்று சொன்னேன்.

ஆங்கிலேயர் இன்னும் பேசிக் கொண்டிருந்தார். என் மனைவி தூக்கத்தில் பெருமூச்சு விட்டாள். அவள் ஒரு நீண்ட மூச்சு விட்டு, தூங்குவதைத் தொடர்ந்தாள்.

“என்னை மன்னிக்க வேண்டும்,” என்று சொன்னேன். “ஆனால், ஒரு கதீட்ரல் எப்படி இருக்கிறது என்று என்னால் உனக்கு சொல்ல முடியவில்லை. என்னால் அதைச் செய்ய முடியவில்லை. நான் செய்ததை விட அதிகமாக செய்ய முடியவில்லை.”

குருட்டு மனிதர் மிகவும் அமைதியாக உட்கார்ந்திருந்தார், தலை கவிழ்ந்து, நான் சொல்வதைக் கேட்டார்.

நான் சொன்னேன், “உண்மையில், கதீட்ரல்கள் எனக்கு எந்த சிறப்பு அர்த்தமும் இல்லை. ஒன்றுமே இல்லை. கதீட்ரல்கள். அவை இரவு நேர டிவியில் பார்க்க வேண்டியவை. அவ்வளவுதான்.”

அப்போது குருட்டு மனிதர் தொண்டையைச் செருமினார். அவர் ஏதோ ஒரு பொருளை எடுத்தார். தன் பின்புற பையில் இருந்து ஒரு கைக்குட்டையை எடுத்தார். பிறகு, “நான் புரிந்து கொள்கிறேன், பப். பரவாயில்லை. இது நடக்கும். இதைப் பற்றி கவலைப்படாதே,” என்று சொன்னார். “ஏய், என்னைக் கேள். எனக்கு ஒரு உதவி செய்ய முடியுமா? எனக்கு ஒரு யோசனை இருக்கிறது. ஏன் நமக்கு ஒரு கனமான காகிதத்தை எடுக்கக் கூடாது? ஒரு பேனாவும். நாம் ஏதாவது செய்யலாம். 

### கதீட்ரல் - ரேமண்ட் கார்வர் (தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு - தொடர்ச்சி)

“நாம் ஒரு கதீட்ரலை ஒன்றாக வரையலாம். ஒரு பேனாவும் கொஞ்சம் கனமான காகிதமும் எடு. போ, பப், பொருட்களை எடு,” என்று அவர் சொன்னார்.

நான் மேலே சென்றேன். என் கால்கள் வலுவில்லாமல் இருப்பது போல் உணர்ந்தேன். ஓடிய பிறகு இருக்கும் உணர்வு போல. என் மனைவியின் அறையில், நான் சுற்றிப் பார்த்தேன். அவளுடைய மேசையில் ஒரு சிறிய கூடையில் சில பால் பாயிண்ட் பேனாக்களைக் கண்டேன். பிறகு, அவர் சொன்ன கனமான காகிதம் எங்கு இருக்கும் என்று யோசித்தேன்.

கீழே, சமையலறையில், ஒரு ஷாப்பிங் பையில் வெங்காயத் தோல்கள் இருப்பதைக் கண்டேன். பையை காலி செய்து, அதை உதறினேன். அதை வாழ்க்கை அறைக்கு எடுத்து வந்து, அவருடைய கால்களுக்கு அருகில் வைத்து உட்கார்ந்தேன். சில பொருட்களை நகர்த்தி, பையில் இருந்த சுருக்கங்களைத் தடவி, அதை காபி மேசையில் பரப்பினேன்.

குருட்டு மனிதர் சோபாவிலிருந்து இறங்கி, என் அருகில் கம்பளத்தில் உட்கார்ந்தார்.

அவர் காகிதத்தின் மேல் விரல்களை ஓடவிட்டார். பக்கவாட்டில் மேலும் கீழும், விளிம்புகளில் கூட. மூலைகளைத் தொட்டார்.

“சரி,” என்று அவர் சொன்னார். “சரி, இதைச் செய்யலாம்.”

அவர் என் கையைக் கண்டுபிடித்தார், பேனா இருந்த கையை. அவர் தன் கையால் என் கையை மூடினார். “போ, பப், வரை,” என்று சொன்னார். “வரை. நீ பார்ப்பாய். நான் உன்னுடன் பின்தொடர்வேன். பரவாயில்லை. இப்போது ஆரம்பி, நான் சொல்வது போல். நீ பார்ப்பாய். வரை,” என்று குருட்டு மனிதர் சொன்னார்.

நான் ஆரம்பித்தேன். முதலில் ஒரு பெட்டியை வரைந்தேன், அது நான் வசிக்கும் வீடு போல் இருந்தது. பிறகு அதற்கு ஒரு கூரை வரைந்தேன். கூரையின் இரு முனைகளிலும் கூர்முனைகளை வரைந்தேன். பைத்தியக்காரத்தனம்.

“அற்புதம்,” என்று அவர் சொன்னார். “சிறப்பாக இருக்கிறது. நீ நன்றாகச் செய்கிறாய்,” என்று சொன்னார். “உன் வாழ்நாளில் இப்படி ஏதாவது நடக்கும் என்று நினைத்ததில்லை, இல்லையா, பப்? ஆனால், இது ஒரு விசித்திரமான வாழ்க்கை, நமக்கு எல்லாம் தெரியும். தொடர்ந்து செய். மேலே செல்.”

நான் வளைவுகள் கொண்ட ஜன்னல்களை வரைந்தேன். பறக்கும் ஆதாரங்களை வரைந்தேன். பெரிய கதவுகளைத் தொங்கவிட்டேன். என்னால் நிறுத்த முடியவில்லை. டிவி நிலையம் ஒளிபரப்பை நிறுத்தியது. நான் பேனாவை வைத்து, விரல்களை மூடி திறந்தேன். குருட்டு மனிதர் காகிதத்தைத் தொட்டு உணர்ந்தார். அவர் விரல் நுனிகளை நான் வரைந்தவற்றின் மேல் ஓடவிட்டார், எல்லாவற்றையும் தொட்டு, தலையசைத்தார்.

“நன்றாகச் செய்கிறாய்,” என்று குருட்டு மனிதர் சொன்னார்.

நான் மீண்டும் பேனாவை எடுத்தேன், அவர் என் கையைக் கண்டுபிடித்தார். நான் தொடர்ந்து வரைந்தேன். நான் கலைஞன் இல்லை. ஆனால், அதையும் பொருட்படுத்தாமல் வரைந்து கொண்டே இருந்தேன்.

என் மனைவி கண்களைத் திற(6/6) திறந்து எங்களைப் பார்தthவி. சோபாவில் உட்கார்ந்து, அவள் கவுன் திறந்து தொங்கியது. “நீங்கள் என்ன செய்கிறீர்கள்? சொல்லுங்கள், தெரிய விரும்புகிறேன்,” என்று சொன்னாள்.

நான் அவளுக்கு பதில் சொல்லவில்லை.

குருட்டு மனிதர் சொன்னார், “நாங்கள் ஒரு கதீட்ரலை வரைகிறோம். நானும் இவரும் இதைச் செய்கிறோம். கெட்டியாக அழுத்து,” என்று என்னிடம் சொன்னார். “அப்படித்தான். நன்று,” என்று சொன்னார். “நிச்சயமாக. நீ இதைப் புரிந்து கொண்டாய், பப். நீ இதைச் செய்ய முடியும் என்று நினைக்கவில்லை. ஆனால், முடிகிறது, இல்லையா? இப்போது நீ சூடு பிடித்து விட்டாய். நான் என்ன சொல்கிறேன் என்று புரிகிறதா? இன்னும் சிறிது நேரத்தில் நாம் இங்கு ஏதோ ஒரு சிறப்பான பொருளை உருவாக்கப் போகிறோம். உன் கை எப்படி இருக்கிறது?” என்று கேட்டார். “இப்போது அதில் சில மனிதர்களை வை. மனிதர்கள் இல்லாத கதீட்ரல் எப்படி இருக்கும்?”

என் மனைவி, “என்ன நடக்கிறது? ராபர்ட், நீ என்ன செய்கிறாய்? என்ன நடக்கிறது?” என்று கேட்டாள்.

“பரவாயில்லை,” என்று அவர் அவளிடம் சொன்னார். “இப்போது உன் கண்களை மூடு,” என்று குருட்டு மனிதர் என்னிடம் சொன்னார்.

நான் அப்படியே செய்தேன். அவர் சொன்னபடி கண்களை மூடினேன்.

“மூடியிருக்கிறதா?” என்று அவர் கேட்டார். “மோசடி செய்யாதே.”

“மூடியிருக்கிறது,” என்று சொன்னேன்.

“அப்படியே வைத்திரு,” என்று அவர் சொன்னார். “இப்போது நிறுத்தாதே. வரை.”

நாங்கள் தொடர்ந்து செய்தோம். அவர் விரல்கள் என் விரல்களைத் தொட்டு, என் கை காகிதத்தின் மேல் செல்லும்போது அவை ஒன்றாக நகர்ந்தன. இது இதுவரை என் வாழ்க்கையில் நான் அனுபவிக்காத ஒரு உணர்வு.

பிறகு அவர், “நினைக்கிறேன் இது முடிந்தது. நீ இதைச் செய்துவிட்டாய் என்று நினைக்கிறேன்,” என்று சொன்னார். “பார். என்ன நினைக்கிறாய்?”

ஆனால், என் கண்கள் இன்னும் மூடியிருந்தன. இன்னும் சிறிது நேரம் அப்படியே வைத்திருக்க வேண்டும் என்று நினைத்தேன். இது நான் செய்ய வேண்டிய ஒன்று என்று உணர்ந்தேன்.

“என்ன?” என்று அவர் கேட்டார். “பார்க்கிறாயா?”

என் கண்கள் இன்னும் மூடியிருந்தன. நான் என் வீட்டில் இருக்கிறேன் என்று எனக்குத் தெரியும். ஆனால், நான் எதற்குள்ளும் இருப்பது போல் உணரவில்லை.

“இது உண்மையில் ஏதோ ஒரு சிறப்பானது,” என்று சொன்னேன்.

****

 கதையைப் பற்றிய குறிப்பு:

ரேமண்ட் கார்வரின் “கதீட்ரல்” அவரது What We Talk About When We Talk About Love தொகுப்புக்குப் பிறகு எழுதப்பட்ட முதல் கதையாகும். 1982 ஆம் ஆண்டின் Best American Short Stories தொகுப்பில் இடம்பெற்ற இது, பின்னர் அவரது அடுத்த தொகுப்பின் தலைப்பு கதையாக வெளியிடப்பட்டது. 1983 இல் அமெரிக்காவில் வெளியான இக்கதை, 1984 பிப்ரவரியில் The London Magazine இதழில் இங்கிலாந்து வாசகர்களுக்காக வெளியிடப்பட்டது. இக்கதை பார்வை, புரிதல், மற்றும் மனித இணைப்பு பற்றிய ஆழமான ஆய்வாகும்.


Friday, May 09, 2025

துடரும் : இன்னொரு ஜானரா?

துடரும் என்ற மலையாள படம் ஒரு சக்திவாய்ந்த மற்றும் ஆழமான உணர்ச்சிபூர்வமான மலையாள கிரைம் திரில்லராக, இது ஒரு எளிய மனிதர் கதையாக, ஒரு தந்தை மற்றும் அவரைத் தோல்வியடையச் செய்யும் ஒரு அமைப்பின் வழியாக அவரது வேதனையான பயணத்தின் கதையைச் சொல்கிறது. தருண் மூர்த்தி இயக்கிய இந்த படத்தில் மோகன்லால் சண்முகமாக நடித்தார் - எல்லோராலும்  இதில்அன்பாக பென்ஸ் என்று அழைக்கப்படுகிறார்- இந்த படம் ரன்னி என்ற மலை நகரத்தின் அழகு மற்றும் அமைதியில் வேரூன்றியுள்ளது, இது மனவேதனை, துரோகம் மற்றும் பழிவாங்கல் நிறைந்த கதைக்கான களமாகிறது.

பென்ஸ் ஒரு டாக்ஸி ஓட்டுநராக ஒரு அடக்கமான வாழ்க்கையை வாழ்கிறார், தனது குடும்பத்தையும் தனது அன்பான கருப்பு தூதர் மார்க் 1 ஐயும் நேசிக்கிறார். அவரது உலகம் வழக்கமான வாழ்க்கை மற்றும் அன்பின் அடிப்படையில் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது, குறிப்பாக அவரது மனைவி லலிதா மற்றும் அவர்களின் இரண்டு குழந்தைகள் மீது. ஆனால் இந்த அமைதியான வாழ்க்கை சென்னைக்கு ஒரு பயணத்திற்குப் பிறகு துண்டிக்கப்படுகிறது. திரும்பியதும், போதைப்பொருள் கடத்தல் வழக்கில் பயன்படுத்தப்பட்டதாக குற்றம் சாட்டப்பட்ட தனது காரை காவல்துறையினர் பறிமுதல் செய்வதை பென்ஸ் காண்கிறார். குற்றத்தில் அவருக்கு எந்த தொடர்பும் இல்லை என்றாலும், அதிகார வெறி கொண்ட அதிகாரி எஸ்.ஐ. பென்னி காரை திருப்பித் தர மறுக்கிறார்.  பென்ஸ் காவல் நிலையத்திற்கு வெளியே பொறுமையாகக் காத்திருந்து, நீதிக்காக மன்றாடுகிறார், ஓய்வு பெறவிருக்கும் மூத்த அதிகாரியான சிஐ ஜார்ஜ் மதன், ஒரு நிபந்தனையின் பேரில், உதவி செய்வதாக உறுதியளிக்கிறார்.

ஜார்ஜின் பென்ஸிடம் தன்னையும், பென்னியையும், ஒரு கான்ஸ்டபிளையும் திருமணத்திற்கு முந்தைய கொண்டாட்டத்திற்கு அழைத்துச் செல்லுமாறு கேட்கிறார். இந்தப் பயணம் தனது வாழ்க்கையை என்றென்றும் மாற்றும் என்பதை அறியாமல், பென்ஸ் ஒப்புக்கொள்கிறார். அந்தப் பயணம் ஒரு காட்டுக்குள் நீண்டுள்ளது, அங்கு ஜார்ஜ் ஆழமாகத் தொடர வலியுறுத்துகிறார். பென்ஸ் இறுதியாக மேலும் செல்ல மறுக்கிறார். அப்போதுதான் அவர் பயங்கரமான உண்மையைக் கற்றுக்கொள்கிறார்: அவர்கள் ஒரு இறந்த உடலை  சுமந்து செல்கிறார்கள் - கொண்டாட்டங்களின் போது கொல்லப்பட்ட ஒருவர், இப்போது அவர்கள் அதை ரகசியமாக அப்புறப்படுத்த விரும்புகிறார்கள்.

பென்ஸ் இந்த கொடூரமான செயலில் ஈடுபட வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளார். ஆனால் அவர் வீட்டிற்குத் திரும்பி, கலக்கமடைந்து, அதிர்ச்சியடைந்தபோது, ​​அவரது மனைவி ஏதோ தவறு இருப்பதைக் கவனிக்கிறார். தோட்டத்தில் ஒரு பணப்பையைக் காண்கிறார் - சில நாட்களுக்கு முன்பு காணாமல் போன அவரது மகன் பவிக்கு சொந்தமானது. மெதுவாக, பயங்கரமான உண்மை வெளிப்படுகிறது. அவர் அடக்கம் செய்ய உதவிய உடல் அவரது சொந்த மகன் என்பதை அறிகிறார்.

இந்தக் கண்டுபிடிப்பு பென்ஸை துக்கம் மற்றும் கோபத்தின் புயலில் தள்ளுகிறது.  அவர் பதில்களைத் தேடத் தொடங்குகிறார், மேலும் உண்மை கான்ஸ்டபிள் சுதீஷ் மூலம் வெளிவருகிறது, அவர் டிரங்கில் யார் இருந்தார்கள் என்று தனக்குத் தெரியாது என்று கூறுகிறார். இதற்கிடையில், இயற்கை அதன் பங்கை வகிக்கிறது - ஒரு நிலச்சரிவு உடலை வெளிப்படுத்துகிறது, மேலும் தடயவியல் அறிக்கைகள் அது பவி என்பதை உறுதிப்படுத்துகின்றன. தங்களைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள, ஜார்ஜும் பென்னியும் கதையைத் திருப்புகிறார்கள், பென்ஸ் தனது சொந்த மகனைக் கொலை செய்ததாகக் குற்றம் சாட்டுகிறார்கள். அவர்கள் லலிதாவையும் அவரது மகளையும் கைது செய்து, அவர்களை பொய் சொல்ல கட்டாயப்படுத்துகிறார்கள்.

பென்ஸ் பிடிக்கப்பட்டு காவல் நிலையத்தில் ஒரு மறைவான அறையில் அடைக்கப்படுகிறார். ஜார்ஜ் அமைதியாக அவரைக் கொல்லத் திட்டமிடுகிறார். ஆனால் பென்ஸ் மீண்டும் போராடுகிறார். அவர் பென்னியைக் கொன்று தப்பிக்கிறார். இப்போது, ​​உண்மை தெரிய வேண்டும் என்று அவர் விரும்புகிறார். ஜார்ஜின் மகள் மேரியைத் துரத்திச் செல்கிறார். ஜார்ஜ் பயந்து வீட்டிற்கு விரைகிறார், பென்ஸ் தனக்காகக் காத்திருப்பதைக் காண்கிறார்.

இறுதி மோதலில், கடந்த காலம் வெளிப்படுகிறது. மேரியும் பவியும் காதலித்தனர். ஜார்ஜ் தங்கள் உறவை எதிர்த்தார். கோபத்திலும் காயமடைந்த ஈகோவிலும், அவர் பவியை சித்திரவதை செய்து கொன்றார். பென்னி கொலையை மறைக்க அவருக்கு உதவினார். அதே இரவில் பென்ஸ் தனது மகனின் உடல் டிரங்கில் இருப்பதை அறியாமல், நிலையத்திற்கு வெளியே தனது காருக்காகக் காத்திருந்தார்.

 பென்ஸ் ஜார்ஜைக் கொல்வதோடு படம் முடிகிறது. இறுதிச் சடங்கில், பென்ஸின் குடும்பத்தினருடன் மேரி துக்கத்தில் ஆழ்ந்துள்ளார். கொலைக் குற்றம் சாட்டப்பட்ட பென்ஸ், அச்சமின்றி நீதிமன்றத்தில் ஆஜராகிறார். அவர் ஊடகங்களுக்கு, "நான் என் மகனைக் கொல்லவில்லை, நான்தான் கொலையாளிகளைக் கொன்றேன்" என்று கூறுகிறார்.

துடரும் வெறும் ஒரு குற்றத் திரில்லர் மட்டுமல்ல. இது காதல், நீதி மற்றும் சட்டத்தின் தோல்வி பற்றிய கதை. பென்ஸாக மோகன்லாலின் நடிப்பு மிகவும் மனதைத் தொடுகிறது. அவர் பாத்திரத்திற்கு அமைதியான வலிமை, பாதிப்பு மற்றும் கோபத்தைக் கொண்டுவருகிறார். ஷோபனா லலிதாவாக உணர்ச்சி ஆழத்துடன் நடிக்கிறார். பினு பப்பு மற்றும் இர்ஷாத் அலி உள்ளிட்ட துணை நடிகர்கள் படத்தின் தீவிரத்திற்கு அடுக்குகளைச் சேர்க்கிறார்கள்.

இயக்கம் கூர்மையானது, மேலும் கதைசொல்லல் யதார்த்தத்தில் அடித்தளமாக உள்ளது. ஒளிப்பதிவு ரன்னியின் அமைதியையும் காட்டின் இருளையும் சமமான அழகுடன் படம்பிடிக்கிறது. பென்ஸின் உணர்ச்சிப் பயணத்தைத் தொடர்ந்து இசை நுட்பமானது ஆனால் வேட்டையாடுகிறது.

துடரும் ஒரு நீடித்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. அப்பாவிகள் அதிகாரத்தால் நசுக்கப்படுவது எவ்வளவு எளிது, ஒரு தந்தை உண்மையைப் பாதுகாக்க எவ்வளவு தூரம் செல்வார் என்பதை இது நமக்கு நினைவூட்டுகிறது.  படம் முடிந்த பிறகும் உங்கள் மனதில் நீண்ட காலம் நிலைத்து நிற்கும் படம் இது.

இந்தப் படத்தை மார்ச் 2024 இல் மோகன்லால் அறிவித்தார். தருண் மூர்த்தி இயக்குநராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். கே.ஆர். சுனிலுடன் இணைந்து திரைக்கதையையும் எழுதினார். ரெஜபுத்ரா விஷுவல் மீடியாவைச் சேர்ந்த எம். ரெஞ்சித் இந்தப் படத்தைத் தயாரித்தார். ஏப்ரல் மாதத்தில் படப்பிடிப்பு தொடங்க திட்டமிடப்பட்டது. மூர்த்தியின் முந்தைய படமான சவுதி வெள்ளக்காவின் வெற்றிக்குப் பிறகு, ரெஞ்சித் மீண்டும் அவருடன் இணைந்து பணியாற்ற விரும்பினார். ஸ்கிரிப்டை முடிக்க மூர்த்தியும் சுனிலும் எட்டு மாதங்கள் எடுத்துக் கொண்டனர். இந்தத் திட்டத்திற்கு பச்சைக்கொடி காட்டப்பட்டது, மேலும் இது மோகன்லாலின் 360வது படம் என்பதால் L360 என்ற செயல்பாட்டுத் தலைப்பு வழங்கப்பட்டது. உண்மையான தலைப்பு முன்பே இறுதி செய்யப்பட்டிருந்தாலும், தயாரிப்பின் போது அவர்கள் ஒரு தற்காலிகப் பெயரைப் பயன்படுத்தினர்.

இந்தக் கதையை ஆவணப்பட புகைப்படக் கலைஞரான சுனில் உருவாக்கினார். ஒரு பயணத்தின் போது ஒருவரைச் சந்தித்து, அவருக்கு உத்வேகம் அளித்த ஒன்றைக் கண்டபோது அவருக்கு இந்த யோசனை வந்தது. அதன் ஆழமான உணர்ச்சிகள் மற்றும் சிக்கலான கதாபாத்திரங்கள் காரணமாக மூர்த்திதான் படத்தை இயக்க சரியான நபர் என்று சுனிலும் ரெஞ்சித்தும் உணர்ந்தனர். மூர்த்தி குழுவில் சேருவதற்கு முன்பே மோகன்லால் கதையில் ஆர்வம் காட்டியிருந்தார்.  சிலர் 'துடரும்' திரைப்படம், முன்னர் தயாரிக்கப்படாத 'பென்ஸ் வாசு' என்ற படத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது என்று நினைத்தனர், ஆனால் இது புதிதாக உருவாக்கப்பட்ட ஒரு யோசனை என்று மூர்த்தி தெளிவுபடுத்தினார். திரைக்கதை ஐந்து வரைவுகளாக முடிக்கப்பட்டது, பின்னர் முடிக்கப்பட்டது.

ஷண்முகம் என்ற டாக்ஸி டிரைவராக மோகன்லால் நடிக்கிறார். சுனில் முதலில் எந்த நடிகரையும் யோசிக்காமல் அந்தக் கதாபாத்திரத்தை கற்பனை செய்தார், ஆனால் கதை வளர்ந்தவுடன், மோகன்லால் சரியானவராக இருப்பார் என்று நினைத்தார். இந்தப் பாத்திரம், சத்யன் அந்திகாட் மற்றும் கமல் இயக்கிய படங்களில் மோகன்லாலின் பழைய கதாபாத்திரங்களை சுனிலுக்கு நினைவூட்டியது. மூர்த்தி அந்தக் கதாபாத்திரத்தை அடக்கமான மற்றும் அடிப்படையானவர் என்று விவரித்தார். கதாநாயகி லலிதாவை முதலில் ஜோதிகாவுக்கு வழங்கினர். அவர் ஸ்கிரிப்டை விரும்பி ஒப்புக்கொண்டார், ஆனால் பின்னர் திட்டமிடல் சிக்கல்கள் காரணமாக வெளியேற வேண்டியிருந்தது. ஷோபனா அவருக்குப் பதிலாக, 15 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு மோகன்லாலுடன் மீண்டும் இணைவதைக் குறிக்கிறது. வோடபோனின் ஜூஜூ விளம்பரங்களுக்கு பெயர் பெற்ற பிரகாஷ் வர்மா ஒரு முக்கிய வேடத்தில் நடித்தார். நடிகர்களில் ஃபர்ஹான் ஃபாசில், மணியன்பில்லா ராஜு, பினு பப்பு, நந்து, இர்ஷாத் அலி, ஆர்ஷா சாந்தினி பைஜு, தாமஸ் மேத்யூ, கிருஷ்ண பிரபா மற்றும் அரவிந்த் ஆகியோரும் அடங்குவர்.

 ஏப்ரல் 22, 2024 அன்று படப்பிடிப்பு தொடங்கியது, முதல் நாளில் மோகன்லால் மற்றும் ஷோபனா இருவரும் இணைந்தனர். பெரும்பாலான படப்பிடிப்பு தொடுபுழா மற்றும் ரன்னியில் நடந்தது. முதல் கட்ட படப்பிடிப்பு தொடுபுழா, கலூர் கிழக்கில் தொடங்கியது. 70 நாட்களுக்குப் பிறகு, ஜூலை 5 அன்று படப்பிடிப்பு இடைவேளைக்காக நிறுத்தப்பட்டது. மோகன்லால் L2: எம்புரான் படத்தின் வேலையை முடித்த பிறகு மீண்டும் தொடங்க திட்டமிட்டனர். சுமார் 20 முதல் 25 நாட்கள் படப்பிடிப்பு மீதமுள்ளது. ஆகஸ்ட் முதல் வாரத்தில் ஒரு சிறிய அட்டவணை நடைபெற்று அந்த மாத இறுதிக்குள் முடிந்தது.

படப்பிடிப்பின் போது படத்தின் சில பகுதிகள் மாற்றப்பட்டன. இறுதி அட்டவணை அக்டோபரில் சென்னையில் தொடங்கியது. முக்கியமான காட்சிகள் மூன்று நாட்கள் அங்கு படமாக்கப்பட்டன. பின்னர் அவர்கள் வாளையாருக்குச் சென்றனர், அதைத் தொடர்ந்து கம்பம் மற்றும் தேனி, தொடுபுழாவில் முடிக்கத் திட்டமிட்டனர். ரன்னி மற்றும் வாகமனில் படமாக்கப்பட்டதாகவும் மூர்த்தி கூறினார். மோகன்லால் சென்னையில் மீண்டும் குழுவுடன் இணைந்தார், பின்னர் தேனியில் படப்பிடிப்பில் காணப்பட்டார்.  99 நாட்கள் படப்பிடிப்புக்குப் பிறகு, நவம்பர் 1, 2024 அன்று தொடுபுழாவில் படப்பிடிப்பு முடிந்தது. "துடரும்" என்ற தலைப்பு நவம்பரில் பின்னர் அறிவிக்கப்பட்டது.

மோகன்லால் தனது வசனங்களுக்கு டப்பிங் பேசி முடித்தது நவம்பர் 2024 இல். எடிட்டர் நிஷாத் யூசுப் காலமான பிறகு, ஷஃபீக் வி.பி. எடிட்டிங் பணியை ஏற்றுக்கொண்டார். இரண்டு எடிட்டர்களும் படத்தில் இடம்பெற்றனர்.

இயக்குனர் தருண் மூர்த்தியின் துடரும் திரைப்படம், ஒரு குடும்ப நாடகத்தின் அரவணைப்பையும், ஒரு பழிவாங்கும் திரில்லரின் தீவிரத்தையும் தடையின்றி இணைக்கும் உணர்ச்சிபூர்வமான கதைசொல்லலில் ஒரு தலைசிறந்த படைப்பாகும். இந்தப் படம் சண்முகம் (மோகன்லால்) என்ற அன்பான கணவர் மற்றும் தந்தையைச் சுற்றி சுழல்கிறது. அவரது கருப்பு அம்பாசிடர் காருடன் ஆழமான உணர்ச்சிப் பிணைப்பு ஒரு சக்திவாய்ந்த, தீர்க்க முடியாத மோதலுக்கு விதையாகிறது.

பத்தனம்திட்டாவில் உள்ள அமைதியான ஆனால் சமூக ரீதியாக உணர்ச்சிவசப்பட்ட ரன்னி கிராமத்தில் அமைக்கப்பட்ட இந்தப் படம், பணக்கார கதாபாத்திரங்களை ஈர்க்கிறது - குறிப்பாக லலிதா (ஷோபனா), சண்முகத்துடன் மென்மையான ஆனால் உறுதியான திருமணப் பிணைப்பைப் பகிர்ந்து கொள்கிறார். சண்முகம் செய்யாத குற்றத்திற்காக கார் பறிமுதல் செய்யப்படும்போது, ​​கதை ஒரு தீவிரமான தனிப்பட்ட போராட்டமாக விரிவடைகிறது, பின்னர் ஊழல் நிறைந்த போலீஸ் அதிகாரி சிஐ ஜார்ஜ் மதன் (ஒரு அற்புதமான பிரகாஷ் வர்மா) சம்பந்தப்பட்ட ஒரு மோசமான சதித்திட்டத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.

துடரும் படத்தின் பலம் அதன் எழுத்து மற்றும் இயக்குநரின் நேர்த்தியில் உள்ளது.  தருண் மூர்த்தி, இணை எழுத்தாளர் கே.ஆர். சுனிலுடன் இணைந்து, உணர்ச்சி ரீதியாக உருகும் தருணங்களை உருவாக்கும் ஒரு உலகத்தை உருவாக்குகிறார் - பவி என்ற கதாபாத்திரத்தின் மூலம் ராஜன் காவல் மரண வழக்கிற்கு சிலிர்க்க வைக்கும் அஞ்சலி.

மோகன்லால் பல ஆண்டுகளில் தனது சிறந்த நடிப்புகளில் ஒன்றை வழங்குகிறார், பாதிக்கப்படக்கூடிய, அன்பான மற்றும் உடைந்த மனிதனை சித்தரிக்க தனது சூப்பர் ஸ்டார் பிம்பத்தை இழக்கிறார். ஷோபனா வலிமை மற்றும் நுணுக்கத்தில் வேரூன்றிய நடிப்புடன் அவருக்கு பொருந்துகிறார். அவர்களின் வேதியியல் கதையின் உணர்ச்சிப் பகுதியை உயர்த்துகிறது.

பிரகாஷ் வர்மா மற்றும் பினு பப்புவின் துணை நடிப்புகள் மோசமான ஆழத்தை சேர்க்கின்றன, அதே நேரத்தில் ஜேக்ஸ் பெஜாயின் இசை மற்றும் ஷாஜி குமாரின் காட்சிகள் நாடகத்தை பெருக்குகின்றன. ரசிகர் சேவையில் ஒருபோதும் ஈடுபடாமல், விமர்சன ரீதியாகவும் நகைச்சுவையாகவும் மோகன்லாலின் கடந்தகால சினிமா பயணங்களுக்கு இந்த படம் புத்திசாலித்தனமாக தலையசைக்கிறது.

சிறிய குறைபாடுகளில் அவ்வப்போது பலவீனமான உரையாடல், சில தேவையற்ற மெதுவான காட்சிகள் மற்றும் மிகைப்படுத்தப்பட்ட காட்சி உருவகங்கள் ஆகியவை அடங்கும். ஆனால் இவை மற்றபடி அற்புதமாக கட்டமைக்கப்பட்ட படத்தில் சிறிய விரிசல்கள் ஆகும்.

துடரும் என்பது ஆழமாக பாதிக்கும், தொழில்நுட்ப ரீதியாக மெருகூட்டப்பட்ட மற்றும் கருப்பொருளில் வளமான மலையாள படம்.  முதலில் ஒரு நடிகராகவும், இரண்டாவது நட்சத்திரமாகவும் மோகன்லாலுக்கு ஒரு வெற்றிகரமான வருகை - மற்றும் தருண் மூர்த்தியின் நம்பிக்கைக்குரிய இயக்குநர் வாழ்க்கையில் ஒரு உறுதியான நுழைவு ஆகும்.

குவாஜா எங்கள் குவாஜா

பாடகர் : எ.ஆர். ரஹ்மான் இசையமைப்பாளர் : எ.ஆர். ரஹ்மான் ஆண் : குவாஜா ஜி குவாஜா ஜி குவாஜா ஜி குவாஜா ஜி………. ஆண் : யா கரீப் நவாஸ் (4) யா மொய்னுத...